Sahte fatura kullanma - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2020/3031 Esas 2020/5718 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura kullanma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Elazığ Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 18/02/2014 tarihli ve 2014/944 Esas sayılı iddianamesi ile sanıklar hakkında 213 sayılı VUK"nin 367. maddesi uyarınca dava şartı olan ... Küçük ve Orta Ölçekli Mükellefler Grup Başkanlığı’nın mütalaasına uygun olarak “2009 takvim yılında sahte fatura düzenleme” suçundan da kamu davası açıldığı, buna karşılık Mahkemece bu suçtan hüküm kurulmadığı anlaşılmakla, mahallinde her zaman hüküm kurulması mümkün görülmüştür.
Sanıklar hakkında “2009 takvim yılında sahte fatura kullanma” suçundan açılan kamu davasında; sanıklardan ..."ün savunmasında şirketin tüm işlemleriyle diğer sanık ..."ün ilgilendiğini, sahte belge kullanmadığını savunması, sanık ..."ün savunmasında ise şirketin yetkilisi olduğunu suça konu faturaları hatırlamadığını, suçsuz olduğunu beyan etmesi karşısında; maddi gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek biçimde belirlenmesi bakımından;
1-Faturaları düzenleyen mükellef hakkında tanzim edilen vergi inceleme raporlarının ilgili vergi dairesinden getirtilmesi,
2-Aynı mükellef hakkında ilgili takvim yılında "sahte fatura düzenleme" suçundan dava açılıp açılmadığının araştırılması; dava açılmış ise dosyaların getirtilerek incelenmesi ve ilgili belgelerin onaylı örneklerinin dosyaya alınması,

3-Gerektiğinde, faturaların gerçek alım-satım karşılığı olup olmadığının belirlenmesi için; faturaları düzenleyen mükellefe ait mal ve para akışını gösteren sevk ve taşıma irsaliyelerinin, teslim ve tesellüm belgelerinin, bedelinin ödendiğine ilişkin ticari teamüle uygun ve kanıtlama yeterliliği olan banka hesaplarının ve kasa mevcuduyla uyumlu geçerli belgeler ile faturaları düzenleyen mükellefin yeterli mal girişi veya üretimi olup olmadığına ilişkin belgelerin getirtilmesi, faturaları düzenleyen mükellef ile kullanan mükellefin ticari defter ve belgeleri üzerinde karşılıklı bilirkişi incelemesi yaptırılması,
Sonucuna göre tüm deliller birlikte tartışılarak sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken, eksik araştırma ve inceleme ile mahkûmiyet hükmü kurulması yasaya aykırı,
4-Kabule göre de; 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 53/1-c bendindeki "velayet hakkından, vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan" yoksunluğun sanığın sadece kendi altsoyu yönünden koşullu salıverilme tarihine kadar süreceği, altsoyu haricindekiler yönünden ise hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar devam edeceğinin gözetilmemiş olması isabetsizliğinin, Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarih, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, Sanık ... müdafinin ve sanık ..."ün temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 12/10/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.