Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2016/11859 Esas 2018/1196 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Davacı, sigorta başlangıç tarihinin 22.12.1981 olduğunun tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin reddine karar vermiştir.
Hükmün davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okundu, işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar verildi.

K A R A R
Temyiz olunan karar temyiz isteminin reddine ilişkin 28/04/2016 tarihli ek karardır.
Olayda, gerekçeli karar 31/03/2016 tarihinde davacı vekilinin daimi çalışanı sekreterine tebliğ olunmasına rağmen davacı vekili 26/04/2016 tarihinde kararı temyiz etmiş, süresinde yapılmayan temyiz talebinin reddine ilişkin verilen 28/04/2016 tarihli Ek Karar davacı vekilinin daimi çalışanı sekreterine 06/05/2016 günü tebliğ edilmiş, davacı vekili bu kez temyizin reddi kararını 11/05/2016 günü, süresinde temyiz etmiştir.
O halde, 8 günlük temyiz süresi fazlasıyla geçtiği için davacı vekilinin temyiz talebinin reddine karar verilmesinde hata bulunmadığından davacı vekilinin yerinde görülmeyen bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan Ek Kararın onanması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin yerinde bulunmayan temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan 28/04/2016 tarihli ek kararın ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz harcının temyiz edene yükletilmesine, 15/02/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.