MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA : Davacı, fazla mesai, hafta tatili, ulusal bayram ve genel tatil, ücretsiz izin ve toplu iş sözleşmesinden kaynaklanan alacakların ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, müvekkilinin Mart 2011 yılında emekli olduğunu, 2006, 2007, 2008, 2009 yıllarında tüm hafta boyu Cumartesi-Pazar dahil çalıştığını, toplu iş sözleşmesine göre haftalık çalışma süresinin kırk saat olduğunu, Cumartesi akdi tatil, Pazar günü hafta tatili olduğunu, ulusal bayram ve genel tatil günlerinde de çalıştığını ancak bu çalışmalara ilişkin ücretlerinin ödenmediğini, toplu iş sözleşmesine göre her ay bir gün için aylık izin ücreti ödenmesi gerektiğini ancak ücretlerinin ödenmediğini, 2007 ve 2009 yıllarında çalıştığı halde birer ay ücretsiz izne çıkarıltılmış gibi gösterildiğini ancak izin ücretinin ödenmediğini, özendirme primi, otobüs taşıma kartı, kömür ve giyim yardım alacaklarının ödenmediğini ileri sürerek fazla mesai, hafta tatili, ulusal bayram genel tatil, ücretsiz izin ve toplu iş sözleşmesinden kaynaklı alacakların davalıdan tahsilini istemiştir.
Davalı ise, toplu iş sözleşmesi gereğince fazla mesai, ulusal bayram genel tatil, hafta tatili ücretlerinin tahakkuk ettirilerek ödendiğini, davacının her Cumartesi – Pazar çalıştığı iddiasının içtihatlara aykırı olduğunu, yakacak ve yol parasının da ödendiğini, hizmet özendirme ve teşvik priminin 2000-2002 toplu iş sözleşmesi ile uygulamadan kaldırıldığını, aylık bir günlük iznin talep halinde verildiğini, davacının talebi olmadığını, ücretsiz izinde zorla çalıştırıldığı iddiasının gerçek olmadığını belirterek davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, bilirkişi raporundaki hesaplamalar doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar, davalı vekilince temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine karar verilmiştir.
2-Taraflar arasında, davacının ücretsiz izin ücreti alacağına hak kazanıp kazanmadığı tartışmalıdır.
Davacı 2007 ve 2009 yıllarında işveren tarafından birer ay ücretsiz izne çıkartılmış gibi gösterildiği halde bu aylarda çalıştırıldığını ancak ücretlerinin ödenmediğini ileri sürmüş; davalı ise, davacının iddiasının gerçek olmadığını savunmuştur.
Somut olayda, dosya içerisinde bulunan belgelerden davacının 2007/Nisan ve 2009/Ekim aylarında birer ay ücretsiz izne çıkartıldığı anlaşılmakta ise de davacı bu aylarda çalıştırıldığını yeterli ve inandırıcı delillerle ispatlayamadığından ücretsiz izin alacağının reddine karar verilmesi gerekirken kabulü hatalı olup hükmün bu sebeple bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının isteği halinde ilgilisine iadesine, 30.01.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.