MAHKEMESİ :AİLE MAHKEMESİ


Taraflar arasındaki ziynet eşya alacağı davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:


Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili dava dilekçesinde; davacı ile davalının boşandığını, davacı kadına düğünde takılan 13 bilezik, 47 çeyrek altın, bir reşat altını ve 9 adet kapalı zarf içindeki yaklaşık (tahminen) 350 TL"nin davalıdan ziynetlerin aynen, olmadığında toplam 250 TL, ıslah ile 13.815 TL, kişisel eşyalar için 250 TL"nin davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili cevabında; davacı kadının sık sık evi terk ettiğini, altınların davacı tarafından götürüldüğünü, çeyrek altınları ise isteyemeyeceğini beyan etmiştir.
Mahkemece; davanın kısmen kabulü ile 13 adet bilezik bedeli 8.808 TL"nin davalıdan tahsiline, kişisel eşyaların iade edildiğinden bahisle karar verilmesine yer olmadığına, reşat altın, kapalı zarf ve 45 çeyrek altın yönünden (çeyrek altınları isteyemeyeceğinden bahisle) davanın reddine karar verilmiş, hükmü davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosya kapsamına göre, davacı kadına ait altınların davalının kız kardeşine borç olarak verildiği, davalının ise kardeşinin borcunu ödemek amacıyla verdiği altınları harcadığı, bilirkişi raporuna göre, düğünde davacıya 45 adet çeyrek altın takıldığı ve reşat altının davacıda kaldığı anlaşılmaktadır.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davacı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine karar verildi.
Ancak, düğün CD"sinde ve bilirkişi raporunda davacı kadına 45 adet çeyrek altının takıldığı anlaşıldığına göre, bu altınların davacı kadına bağışlanmış ve kişisel eşyası niteliğinde olduğu kabul edilmektedir.
Bu durumda, mahkemece; çeyrek altınlar yönünden davanın kabulüne karar verilmesi gerekirken, yazılı gerekçe ile reddine ilişkin hüküm kurulması doğru görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 26.01.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.