Yanlar arasında görülen elatmanın önlenmesi ve tahliye davası sonunda, yerel mahkemece  davanın, reddine ilişkin olarak verilen karar davacı vekili tarafından yasal süre içerisinde temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi,  Tetkik Hakimi  raporu okundu, açıklamaları dinlendi, gereği görüşülüp düşünüldü;
Davacı, taşınmazı dava dışı E.D."tan satın aldığını, bu yerin  eski malik döneminde B. G. Ö. isimli kişiye kiraya verilmiş olduğunu ve davalının da yeri kiracıdan devraldığını, ancak alt kiraya verme yasağı olması sebebi ile davalının kiracılık sıfatının bulunmadığını, noter kanalı ile taşınmazı boşaltması yönünde ihtar gönderdiği halde sonuç alamadığını  ileri sürerek eldeki davayı açmış, davalı ise; taşınmazı kira sözleşmesine istinaden kullandığını belirterek, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davacının gönderdiği ihtarname içeriği ve Ortaköy Sulh Hukuk Mahkemesi"nin 2011/318 Esas  sayılı dosya kapsımına göre davacının davalı ile arasında kira sözleşmesinin bulunduğunu kabul  ettiği ve davalının fuzuli şagil olduğunun ispat edilemediği gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiştir.
Dosya içeriğinden ve toplanan delillerden; çekişmeye konu dükkan vasıflı 93 ada 80 parsel sayılı taşınmazın 12.07.2010 tarihinde satışa istinaden davacı adına kayıtlı olduğu, davalının kayıttan ve mülkiyetten kaynaklanan bir hakkının bulunmadığı görülmektedir.
Ne var ki eksiğin tamamlanması yoluyla getirtilen kayıtlardan; davacının, dava dışı B. G.. Ö. ile davalı  aleyhine Ortaköy/Aksaray Sulh Hukuk Mahkemesinde eldeki davaya konu yerle ilgili kiralananın tahliyesi istekli dava açtığı, yargılama neticesinde 13.12.2012 tarihinde 2011/318 Esas, 2012/264 sayılı karar ile davanın kabulü ile davalıların 93 ada 80 parsel sayılı taşınmazdan tahliyelerine karar verildiği, hükmün davalı S. Ö.tarafından temyizi üzerine Yargıtay 6. Hukuk Dairesince; mahkeme kararında bir isabetsizlik bulunmadığı, esasen davalı S. Ö."ın fuzuli şagil olduğunun belirtilerek hükmün onanarak 17.06.2013 tarihinde kesinleştiği, aynı evrak arasında bulunan E. D. ile B. G. Ö. arasında düzenlenen 08.08.2008 başlangıç tarihli yazılı kira sözleşmesinin özel şartlar başlıklı 1. maddesi ile de kiracının, sözleşmeye konu yeri  başkasının istifadesine sunamayacağı ve devir edemeyeceğinin kabul edildiği görülmektedir.
 Hemen belirtmek gerekir ki; 6570 Sayılı Yasanın 12. maddesinde de açıkça; " Kiracı mukavelede hilafına sarahat olmadıkça, kiralan yeri kısmen veya tamamen başkasına kiralayamaz yahut istifade hakkını veya mukavelesini başkasına devredemez veyahut kendisi gayrimenkulü bırakmış olduğu halde hiç bir sebeple bu yeri kısmen veya tamamen başkalarına işgal ettiremez " düzenlemesine yer verilmiştir.
O halde, çekişme konusu yerde davalının  haksız işgalci olduğunun kabulü gerekir.
Hal böyle olunca, davanın kabulüne karar verilmesi gerekirken delillerin takdirinde hataya düşülerek yazılı olduğu üzere karar verilmiş olması doğru değildir.
Davacı vekilinin belirtilen nedenlerle temyiz itirazları yerindedir. Kabulü ile hükmün (6100 sayılı Yasanın geçici 3.maddesi yollaması ile) 1086 sayılı HUMK"nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine, 28.11.2013 tarihinde oybirliğiyle karar  verildi.