MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı ile yıllık izin ücreti, fazla mesai ücreti, tatil ücreti, asgari geçim indirimi alacağı, 2010 yılı Ocak, Şubat ve 15 günlük Mart ayı bakiye ücret alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; 2005 yılı Haziran ayı ortalarında davalı işyerinde kesici olarak çalışmaya başlayan ancak sigorta girişi geç yapılan davacının zaman zaman habersiz olarak sigorta giriş çıkışlarının yapıldığını, fazla mesai yapan, hafta sonu ve dini milli bayramlarda çalışan davacının ücretlerinin de ödenmediğini, 2010 yılı Mart ayı ortalarında haksız olarak işten çıkartıldığını iddia ederek, kıdem ve ihbar tazminatları ile yıllık ücretli izin, fazla mesai, tatil, asgari geçim indirimi ve 2010 yılı Ocak, Şubat ve 15 günlük Mart ayı bakiye ücret alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili; davacının sezonluk iş sözleşmesi ile sezonlarda çalıştığını, kendi isteği ile işten ayrıldığını, bu hususları İş Mahkemesinin 2010/677 Esas sayılı dosyasında tanık olarak beyan ettiğini, dini-milli bayramlarda ve hafta sonlarında çalışılmadığını, fazla mesai yapılmadığını ve sigorta giriş çıkışlarının sezonluk çalışmasından kaynaklı olduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece davanın kısmen kabulü ile kıdem ve ihbar tazminatları ile yıllık ücretli izin, fazla mesai, genel tatil, asgari geçim indirimi ve 2010 yılı Ocak, Şubat ve 15 günlük Mart ayı bakiye ücret alacaklarının davalıdan tahsiline, hafta tatili ücreti talebinin reddine hükmedilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı taraflar temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, tarafların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Mahkemece davacının hizmet süresi doğru bir şekilde kayıtlardaki çalışmaya göre belirlenmiş ise de kayıtlara göre davacının çalışmadığı 2010 yılı Ocak ve Şubat ayları ile Mart ayından 15 günlük ücret alacağına hükmedilmesi çelişkili ve hatalıdır. Bu aylarda davalı işyerinde çalıştığını kanıtlayamayan davacının ücret alacağı talebinin reddine karar verilmesi gerekirken kabulü isabetsizdir.
3-Uyuşmazlık fazla mesai ücreti alacağından yapılan indirim oranı noktasında toplanmaktadır.
Fazla çalışmaların uzun bir süre için hesaplanması ve miktarın yüksek çıkması halinde Yargıtayca son yıllarda taktiri indirim yapılması gerektiği istikrarlı uygulama halini almıştır. Ancak fazla çalışmanın tanık anlatımları yerine yazılı belgelere ve işveren kayıtlarına dayanması durumunda böyle bir indirime gidilmemektedir. Yapılacak indirim, işçinin çalışma şekline ve işin düzenlenmesine ve hesaplanan fazla çalışma miktarına göre takdir edilmelidir. Hakkın özünü ortadan kaldıracak oranda bir indirime gidilmemelidir(Yargıtay 9.HD. 21.03.2012 gün, 2009/48913 E, 2012/9400 K).
Mahkemece fazla çalışma alacağından yapılan ½ indirim hakkın özünü etkileyecek oranda fazladır. Daha makul bir oranda indirim yapılması gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması hatalıdır.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgilisine iadesine, 19/10/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.