Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2014/4062 Esas 2014/16144 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Aile Mahkemesi


Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm, davacı tarafından temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:

Mahkemece, kadının kocasına hakareti sabit kabul edilmiş, davacının kardeşi tanık ... beyanı esas alınarak davacının fiili ayrılık döneminde eşiyle barışma girişiminde bulunduğu, bu girişimi ile eşinin kusurlu davranışlarını affettiği kabul edilerek dava reddedilmiştir. Kocanın fiilen ayrılmasından sonra barışma girişiminde bulunması evlilik birliğini sürdürme konusunda bir iyiniyet göstergesi olup, tek başına eşinin kusurlu davranışlarını af anlamına gelmez. Tarafların birbirlerine "gerizekalı, terbiyesiz" sözlerle hakaret ettikleri, davalının tartışmaları sırasında kocasına bir kaç kere "hayvan, öküz" şeklinde sözler söylediği yapılan soruşturma ve toplanan delillerle gerçekleşmiştir. O halde, taraflar arasında evlilik birliğini temelinden sarsacak ve ortak hayatın devamına imkan bırakmayacak derecede bir geçimsizlik mevcut ve sabittir. Bu koşullar altında davacı dava açmakta haklıdır. Öyleyse tarafların boşanmasına (TMK md. 166/1) karar verilecek yerde yetersiz gerekçeyle davanın reddine karar verilmesi doğru olmamıştır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda gösterilen sebeple BOZULMASINA, temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 10.07.2014 (Per.)