MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ
DAVA : Davacı, kıdem tazminatı ile fazla mesai ücreti, yıllık izin ücreti ve ücret alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacılar vekili, davacıların davalıya ait işyerinde güvenlik görevlisi olarak çalıştıklarını, davacıların iş akitlerini ücret alacaklarının ödenmemesi nedeni ile haklı olarak feshettiklerini iddia ederek, kıdem tazminatı, fazla mesai ücreti, yıllık izin ücreti ve ücret alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, zaman aşımı itirazında bulunarak davacıların 13/3/2013-18/3/2013 tarihleri arasında toplu olarak işe gelmediklerini bu hususta tutanak tutulduğunu ardından kendilerine ihtarname çekilerek mazeret bildirmeleri ve işe gelmelerinin ihtar edildiğini ancak davacıların yine gelmediğini bunun üzerine davalı tarafça haklı nedenle işten çıkartıldıklarını davacıların herhangi bir alacağının bulunmadığını beyan etmiş olup davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacıların haklı nedenle iş akitlerini feshettiği gerekçesi ile her bir davacı açısından ayrı hüküm kurularak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı vekili yasal süresi içinde temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
Davacı vekili tarafından 4 davacı için aynı dava dilekçesi ile dava açılmış olup, mahkemece her bir davacı açısından tefrik kararı verilmek sureti ile yargılama devam edilmesi gerekirken, 4 davacı için de aynı dosya üzerinden yargılama yapılması usulen hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, bozma sebebine göre sair hususların incelenmesine yer olmadığına, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 19.10.2015 tarihinde oyçokluğuyla karar verildi.

KARŞI OY

Yerel mahkemece, aynı işyerinde, aynı çalışma düzeni içinde çalışan ve iş sözleşmelerini aynı tarihte aynı nedenlerle feshedilen davacıların vekili, her davacı için ayrı ayrı kıdem tazminatları ile yıllık ücretli izin ve fazla mesai ücret alacaklarının tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece yapılan yargılama sonunda davacıların davasının kısmen kabulüne ve her davacı açısından talepleri hüküm fıkrasında ayrı ayrı belirtmek sureti ile alacakların tahsiline karar verilmiştir.
Çoğunluk görüşü ile her davacı açısından tefrik kararı verilerek, yargılama yapılması gerekirken, 4 davacı açısından aynı dosya üzerinden yargılama yapılması gerektiği gerekçesi ile karar salt bu nedenle bozulmuştur.
6100 sayılı HMK.’un 166/1. Maddesi uyarınca “Aynı yargı çevresinde yer alan aynı düzey ve sıfattaki hukuk mahkemelerinde açılmış davalar, aralarında bağlantı bulunması durumunda, davanın her aşamasında, talep üzerine veya kendiliğinden ilk davanın açıldığı mahkemede birleştirilebilir”. Aynı maddenin 4. Fıkrasında ise bağlantının ne olduğu açıklanmış ve “davaların aynı veya birbirine benzer sebeplerden doğması ya da biri hakkında verilecek hükmün diğerini etkileyecek nitelikte bulunması durumunda, bağlantı var sayılacağı” belirtilmiştir. Devam eden 167. Madde de ise “Mahkemenin, yargılamanın iyi bir şekilde yürütülmesini sağlamak için, birlikte açılmış veya sonradan birleştirilmiş davaların ayrılmasına, davanın her aşamasında, talep üzerine veya kendiliğinden karar verebileceği” açıklanmıştır.
Öncelikle birlikte açılan ve bağlantı bulunan davaların ayrılması için, yargılamanın birlikte açılan davaların ayrılmasının ön koşulu yargılamanın iyi bir şekilde yürütülmesinin sağlanmasıdır. Burada usul ekonomisine de dikkat etmek gerekir. Zira usul ekonomisi ilkesine göre “Hâkim, yargılamanın makul süre içinde ve düzenli bir biçimde yürütülmesini ve gereksiz gider yapılmamasını sağlamakla yükümlüdür(Mad. 30). Davaların birleştirilmesi de usul ekonomisinin gereğidir.
Dosya içeriğine göre davacılar aynı işveren karşı, aynı çalışma düzeni ve aynı fesih nedeni ile işçilik alacakları talep etmişlerdir. Davalar aynı ve birbirine benzerdir. Birleştirilmeleri için bir bağlantı vardır. Mahkemece birleştirme kararı verilecek bir durumda vekilin, birden fazla davacı için aynı dava dilekçesi ile dava açması anılan kurallara ve usul ekonomisi ilkesine uygundur. Mahkemece bağlantı bulunan ve yargılamanın bu şekilde yürütülmesine engel bir durum olmadığından her davacı için davanın ayrılmasına karar verilmesine gerek bulunmamaktadır. Yerel mahkeme kararının salt bu nedenle bozulması isabetli olmamıştır. İşin esasına girilerek incelenmesi gerekirdi. Çoğunluk görüşüne açıklanan gerekçe ile katılınmamıştır. 19/10/2015