14. Hukuk Dairesi


MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalılar aleyhine 27.05.2015 gününde verilen dilekçe ile alacak talebi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 26.05.2016 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davalılar vekiline tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
K A R A R
Mahkemece, hükmedilen miktar karar tarihi itibariyle 5219 sayılı Yasanın 2/A maddesinin c fıkrası gereğince HUMK’nun 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırının altında olduğundan karar kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyizi halinde mahkemece veya 01.06.1990 tarihli ve 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı gereğince Yargıtay’ca temyiz isteminin reddine karar verilebilir.
Mahkemece verilen karar kesin nitelikte olduğundan temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalılar vekilinin temyiz isteminin, mahkeme hükmünün kesin olması nedeniyle REDDİNE, peşin harcın yatırana iadesine, 04.11.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.