Tehdit - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2010/24108 Esas 2012/2418 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Sulh Ceza Mahkemesi
SUÇ : Tehdit
HÜKÜM : Hükümlülük

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak:
1- a) 5237 sayılı TCY.nın 58/1. maddesinde, önceden işlenen suçtan dolayı verilen hükmün kesinleşmesinden sonra yeni bir suçun işlenmesi halinde tekerrür hükümlerinin uygulanacağı düzenlenmiş olmasına rağmen, tehdit suçunun işlendiği tarihte henüz kesinleşmemiş olan önceki mahkumiyetin gerekçe gösterilerek tekerrür hükümlerinin uygulanması;
b) Sanığın sabıka kaydında yer alan eski hükümlülük kararının, tehdit suçu işlendikten sonra kesinleştiği ve bu nedenle hükmün açıklanmasının geri bırakılmasının uygulanmasına engel oluşturmadığı gözetilmeden, "kasten işlenen bir suçtan sabıkalı olduğu" şeklindeki yasal olmayan gerekçeyle hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesi.
2-Kabule göre de;
Mahkumiyet hükmünde mükerrir olan sanık hakkında 5237 sayılı TCY.nın 58/7. maddesi gereğince "mükerirlere özgü infaz rejiminin ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına" karar verilmesi ile yetinilmesi gerekirken, denetimli serbestlik tedbirinin süresinin de belirlenmesi.
TCY"nın 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca, sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından TCY"nın 53. maddesinin 1. fıkrasının (c) bendindeki hak yoksunluğunun koşullu salıverilinceye kadar uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi.
Bozmayı gerektirmiş ve sanık ..."ün temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden tebliğnamaye uygun olarak olarak HÜKMÜN BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 09.02.2012 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.