MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Yağma
HÜKÜM : 1- Hükümlüler ... ve ... için: 5237 sayılı TCK"nin 149/1-a-c-d, 35, 62/1, 53/1. maddeler gereğince 5 yıl hapis cezası.
2- Hükümlüler ... ve ... için: 765 sayılı TCK"nin 497/2, 61, 65/3, 59. maddeler gereğince 2 yıl 9 ay 10 gün hapis cezası (önceki hükmün aynen infazına)

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 21/12/2015 tarihli kenar yazısı ile Dairemize gönderilmekle, başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Hükümlüler ..., ... ve ..."a mahkemenin 12.05.2014 tarihli uyarlama kararının ihtarlı olarak tebliğ edilmesine karşın, hükümlülerin kendilerinin haberi olmaksızın atanan savunmanlarının temyizine onay verdiklerine ilişkin bir başvuru ve beyanları olmadığı gibi, kararı da temyiz etmediklerinin anlaşılması karşısında; savunmanlarının hükümlüler ..., ... ve ... adına hükmü temyiz yetkisi bulunmadığından temyiz istemlerinin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca; hükümlü ... yönünden yapılan temyiz incelemesinde ise; sanık ... hakkında yapılan yargılama sonucu 31.10.1996 tarihli karar ile 765 sayılı TCK’nin 497/2, 61, 65/3, 59/2. maddeleri gereğince 2 yıl 9 ay 10 gün hapis cezasına hükmedildiği, bu kararın temyiz edilmeksizin 21.01.1997 tarihinde kesinleştiği, kararın infazı aşamasında 01.06.2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı kanun hükümlerinin sanık lehine sonuç doğuracağı belirtilerek uyarlama yargılamasının talep edildiği ve yine aynı mahkemece 10.10.2006 tarihinde duruşma açılmaksızın verilen ek karar ile sanığın lehine olduğu kabul edilen 5237 sayılı TCK’nin 149/1-a-c, 35/2, 39, 62. maddeleri uyarınca 1 yıl 15 gün hapis cezasına hükmedildiği; hukuken varlık kazanan bu karara karşı olağan ve olağanüstü kanun yollarına başvurulabileceği, bu kararın yok hükmünde sayılarak, tekrar ele alınıp duruşma açılarak yeni bir uyarlama kararı verilemeyeceği gözetilmeden; ... Cumhuriyet Başsavcılığının 09.07.2013 tarihli yazısı ile uyarlama yargılaması yapılması istemesi üzerine, daha önce verilen 10.10.2006 tarihli ek karar olmasına ve bu kararın yasal yollarla kaldırılmadan değiştirilmesinin mümkün bulunmamasına karşın, mahkemenin dosyayı ele alıp duruşma açarak 12.05.2014 tarihli kararı verdiği görülmüştür.
Bu durum karşısında; 10.10.2006 tarihli hukuken varlık kazanan uyarlama kararını, mahkemenin kendiliğinden değiştirme imkanı bulunmadığından, 12.05.2014 tarihli yeni uyarlama kararı hukuki değerden yoksun olup temyiz konusu edilmesi mümkün değildir.
Bu nedenle, hükümlü ... savunmanının, hukuki değeri bulunmayan 12.05.2014 tarihli karara yönelik temyiz talebinin tebliğnameye aykırı olarak REDDİNE, 21.02.2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.