MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, işyeri dokunulmazlığını bozmak
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.01.2013 tarih ve 2012/1142 esas 2013/ 17 karar sayılı içtihadında belirtildiği üzere, 5237 sayılı TCK"nın 119. maddesi kapsamında ki nitelikli işyeri dokunulmazlığını bozma suçu, 5271 sayılı CMK"nın 253/1. fıkrası “b” bendi 3. nolu alt bendi kapsamı dışında bulunduğundan; uzlaşma hükümlerinin uygulanmaması nedeniyle tebliğnamedeki bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiştir.
Diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. 
Ancak; 
1- Müştekinin 20.03.2008 tarihli Cumhuriyet Savcısının huzurunda verdiği ve kovuşturma aşamasında tekrar ettiği ifadesinde, açıkça sanıkların kahvehaneye müşteri olarak geldiklerini, kendisinin işi olduğu zamanlarda yardımcı olduklarını, garsonluk yaptıklarını, hesap aldıklarını, bu nedenle çay ocağındaki bozuk para kutusu ve kasaya dokunmuş ve parmak izlerinin kalmış olabileceğini, emniyette verdiği ifadesini kabul etmediğini, işyerini dağılmış vaziyette görünce kızgınlıkla o şekilde ifade verdiğini beyan ettiğinin anlaşılması karşısında; 20.03.2008 tarihli emniyette verdiği ifadede, önceden tanıdığı sanıkların işyerinde kendisine yardımcı olmak için çalışmadıkları yönündeki aynı gün ve sonradan verdiği beyanı ile kabul etmediği ifadenin hükme esas alınarak, müştekinin sanıklar ya da yakınları tarafından etki altına alındığına dair kanıtların nelerden ibaret olduğu açıklanmadan, sanıkların veya yakınlarının muhtemel harici baskıları veya acıma hissine dayalı olarak gerçekleşen beyan niteliğinde olabileceği şeklindeki varsayıma dayalı gerekçe ile yazılı biçimde sanıkların hükümlülüğüne karar verilmesi,
2- Kabule göre de;
Olay tarihinde güneşin saat 18.26"da batıp 06.11’de doğduğu ve müştekinin işyerini saat 22.30’da kapatıp ertesi sabah saat 07.00’de geldiğinde hırsızlık olduğunu görüp ihbar ettiğinin ve sanıkların da eylem saati konusunda açıklamada bulunmadığının anlaşılması karşısında; işyerinden hırsızlığın gece vakti gerçekleştirildiğinin belli olmaması nedeniyle, şüpheden sanık yararlanır ilkesi gereğince hırsızlık suçundan 5237 sayılı TCK"nın 143. maddesinin uygulanmasına yer olmadığına karar verildiği halde, işyeri dokunulmazlığını ihlal eyleminin gece işlendiği kabul edilerek aynı Yasanın 116/2-4. maddesi ile uygulama yapılarak sanıklara fazla ceza verilmesi ve gerekçe ile hüküm arasında çelişki yaratılması suretiyle 5271 sayılı CMK"nın 230. maddesine aykırı davranılması, 
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ... ve ...’in temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle kısmen isteme aykırı kısmen de isteme uygun olarak BOZULMASINA, 30.04.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.