Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma Tedbirleri Nedeniyle Tazminat
Hüküm : 10.000 TL maddi ve 18.000 TL manevi tazminatın davalıdan Alınarak davacıya verilmesine

Davacı vekilinin 07.03.2012 tarihli dilekçesi ile müvekkili davacının bir suç soruşturması nedeniyle tutuklu kaldığını, yapılan yargılama sonunda üzerine atılı suçtan beraatine hükmedildiğini belirterek CMK’nın 141. maddeleri gereğince maddi ve manevi tazminat istemine ilişkin açılan davanın mahkemece kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Tazminat davasının dayanağı olan Ankara 12. Ağır Ceza Mahkemesinin 2010/7 Esas -2011/136 Karar sayılı ceza dava dosyasının incelenmesinde; sanığın (davacının) Yağma suçundan 27.12.2007- 28.10.2009 tarihleri arasında tutuklu kaldığı, yargılama sonunda beraatine hükmedildiği, hükmün temyiz edilmeksizin 12.12.2011 tarihinde kesinleştiği, tazminat davasının 07.03.2012 tarihinde, CMK"nın 142/1. maddesinde öngörülen süre içinde yetkili ve görevli mahkemeye açıldığı, kanunda öngörülen yasal şartların oluştuğu anlaşılmış, davacı yararına hükmedilen toplam tazminat miktarına göre karar tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi uyarınca nisbi vekalet ücretine hükmedilmesi gerekirken eksik şekilde 2.400 TL maktu vekalet ücretine hükmedilmesi temyiz edenin sıfatına göre bozma nedeni yapılmamış, yasal faizin tutuklama tarihi olan 27.12.2007 tarihinden itibaren talep edilmesi, kabul edilen maddi ve manevi tazminat miktarlarına gerekçede ve hüküm fıkrasının 3. numaralı bendinde davacının talebi doğrultusunda tutuklama tarihinden itibaren yasal faize hükmedilmesi nedeniyle tebliğnamedeki bozma isteyen görüşe iştirak edilmemiştir.
Yapılan incelemeye, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre davalı vekilinin eksik incelemeye ve tazminat miktarına ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle hükmün, isteme aykırı olarak ONANMASINA, 08.04.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.