Adalet Bakanlığının, 16/02/2021 tarihli yazısı ile kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan sanık ... hakkındaki hükmün açıklanmasına dair Denizli 11. Asliye Ceza Mahkemesinin 21/03/2019 tarihli ve 2018/651 esas, 2019/240 sayılı kararının kanun yararına bozulmasına yönelik talebi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca 19/03/2021 tarihli ihbar yazısı ekinde dosyanın Dairemize gönderildiği anlaşıldı.
Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
A) Konuyla İlgili Bilgiler:
1- Sanığın 02/04/2014 tarihli “kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma” suçuna ilişkin olarak 09/05/2014 tarihinde açılan kamu davasının yapılan yargılaması sonucunda, Denizli 11. Asliye Ceza Mahkemesinin 15/03/2016 tarihli ve 2014/399 esas, 2016/268 sayılı kararı ile, TCK’nın 191/2. maddesi gereğince tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine tabi tutulmasına ve 6545 sayılı Kanunla değişik 5320 sayılı Kanunun geçici 7/2. maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına, 5 yıl denetim süresi belirlenmesine karar verildiği, kararın itiraz edilmeksizin 02/05/2016 tarihinde kesinleştiği,
2- Sanığın denetim süresi içinde 19/05/2016 tarihinde işlediği “kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma” suçundan mahkûmiyet kararının kesinleştiğinin ihbar edilmesi üzerine, Denizli 11. Asliye Ceza Mahkemesinin kanun yararına bozma istemine konu 21/03/2019 tarihli ve 2018/651 esas, 2019/240 sayılı kararıyla hüküm açıklanarak, sanığın TCK’nın 191/1 ve 62. maddeleri gereğince 10 ay hapis cezasıyla cezalandırılmasına karar verildiği ve hükmün kanun yolu incelemesinden geçmeksizin kesinleştiği,
Anlaşılmıştır.
B) Kanun Yararına Bozma İstemi :
Kanun yararına bozma istemi ve ihbar yazısında,
“Kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde kabul etmek veya bulundurmak suçundan ... hakkında 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 191/2. maddesi gereğince tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231. maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair Denizli 11. Asliye Ceza Mahkemesinin 15/03/2016 tarihli ve 2014/399 esas, 2016/268 sayılı kararının 02/05/2016 tarihinde kesinleşmesini müteakip, sanığın denetim süresi içerisinde 10/04/2018 tarihinde işlediği aynı neviden bir suçtan mahkum olduğunun ihbar edilmesi üzerine, hakkındaki hükmün açıklanmasına ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 191/1. ve 62. maddeleri gereğince 10 ay hapis ile cezalandırılmasına ilişkin Denizli 11. Asliye Ceza Mahkemesinin 21/03/2019 tarihli ve 2018/651 esas, 2019/240 sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
1- Denizli 11. Asliye Ceza Mahkemesinin 15/03/2016 tarihli hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararında, suçu sabit görülen sanık hakkında bir cezaya hükmedildikten sonra hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesi gerekirken, 6545 sayılı Kanunla değişik 5320 sayılı Kanunun geçici 7/2. maddesinin yanlış uygulanması suretiyle, 5560 sayılı Kanunla değişik TCK’nın 191/2. maddesi uyarınca hüküm niteliğinde
olmayan tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine karar verildikten sonra hükmün açıklanmasının geri bırakılması yasal olarak imkansız olduğundan, sanığın denetim süresinde kasıtlı suç işlediği gerekçesiyle hükmün açıklanmasının da mümkün olmadığı, zira ortada açıklanabilecek bir hüküm bulunmadığının gözetilmemesinde,
2- Kabule göre de, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231. maddesi gereğince mahkumiyet hükmünün açıklanmasının geri bırakılabileceği nazara alınarak sanığın mahkumiyetine karar verilmesinden sonra, 6545 sayılı Kanun ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddenin 2. fıkrasında yer alan, “Bu Kanunun yürürlüğe girdiği tarih itibarıyla Türk Ceza Kanununun 191 inci maddesinde tanımlanan suç nedeniyle yürütülen kovuşturmalarda, hakkında daha önce denetimli serbestlik veya tedavi tedbiri uygulanmayan kişilerle ilgili olarak 191 inci madde hükümleri çerçevesinde hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilir.” şeklindeki düzenleme uyarınca verilen bu mahkumiyet hükmünün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesi gerekirken; sanık hakkında 5237 sayılı Kanunun 191/2. maddesi uyarınca tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına karar verilerek, verilen bu kararın açıklanmasının geri bırakılmasına yönelik Denizli 11. Asliye Ceza Mahkemesinin 15/03/2016 tarihli kararında isabet görülmemiş ise de; aynı Mahkemenin 21/03/2019 tarihli kararı ile hükmün açıklanmasına karar verildiğinden, önceki kararın hukuki sonuç ifade etmeyeceği cihetle, açıklanan kararın kanun yararına bozma yönünden değerlendirilmesi gerektiği düşünülerek yapılan incelemede;
5237 sayılı Kanunun 191/2. maddesi uyarınca tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına karar verildiği nazara alındığında, açıklanması geri bırakılan hükmün, sanığın denetim süresi içinde yeni bir suç işlemesi sebebiyle yeniden ele alınıp açıklanmasına karar verildiğinde, aynı Kanunun 231/11. maddesi hükmü uyarınca önceki hükümde değişiklik yapılmadan aynen açıklanması, ancak kendisine yüklenen yükümlülükleri yerine getiremeyen sanığın durumu değerlendirerek, cezanın yarısına kadar belirlenecek bir kısmının infaz edilmemesi ya da koşullarının varlığı halinde hükümdeki hapis cezasının ertelenmesi veya seçenek yaptırımlara çevrilmesine dair cezanın bireyselleştirilmesi hükümlerinin tatbik edilebileceği, bunun dışındaki hususlarda hükmün değiştirilemeyeceği gözetilmeden, denetim süresi içerisinde suç işlediği anlaşılan sanık hakkında hükmün aynen açıklanması ile yetinilmesi gerektiği nazara alındığında; Denizli 11. Asliye Ceza Mahkemesinin 15/03/2016 tarihli kararı ile sanık hakkında 5237 sayılı Kanunun 191/2. maddesi gereğince tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına karar verildiği halde, açıklanan hüküm ile sanığın mahkûmiyetine karar verilemeyeceği gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesinde, İsabet görülmemiştir.” denilerek, Denizli 11. Asliye Ceza Mahkemesinin 21/03/2019 tarihli ve 2018/651 esas, 2019/240 sayılı kararının bozulması istenmiştir.
C) Konunun Değerlendirilmesi:
Sanık ... hakkında 02/04/2014 tarihli kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan yapılan yargılama sonunda, Denizli 11. Asliye Ceza Mahkemesinin 15/03/2016 tarihli ve 2014/399 esas, 2016/268 sayılı kararı ile 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 191/2. maddesi gereğince tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231. maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği, kararın 02/05/2016 tarihinde kesinleşmesinden sonra, sanığın denetim süresi içerisinde 19/05/2016 tarihinde işlediği aynı neviden bir suçtan mahkum olduğunun ihbar edilmesi üzerine, Denizli 11. Asliye Ceza Mahkemesinin 21/03/2019 tarihli ve 2018/651 esas, 2019/240 sayılı kararı ile hakkındaki hükmün açıklanmasına ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 191/1. ve 62. maddeleri gereğince 10 ay hapis ile cezalandırılmasına karar verildiği, anlaşılmıştır.
1- Denizli 11. Asliye Ceza Mahkemesinin 15/03/2016 tarihli hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararında, suçu sabit görülen sanık hakkında bir cezaya hükmedildikten sonra hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesi gerekirken,
6545 sayılı Kanunla değişik 5320 sayılı Kanunun geçici 7/2. maddesinin yanlış uygulanması
suretiyle, 5560 sayılı Kanunla değişik TCK’nın 191/2. maddesi uyarınca hüküm niteliğinde olmayan tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine karar verildikten sonra hükmün açıklanmasının geri bırakılması yasal olarak imkansız olduğundan, sanığın denetim süresinde kasıtlı suç işlediği gerekçesiyle hükmün açıklanmasının da mümkün olmadığı, zira ortada açıklanabilecek bir hüküm bulunmadığının gözetilmemesi,
2- Kabule göre de, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231. maddesi gereğince mahkûmiyet hükmünün açıklanmasının geri bırakılabileceği nazara alınarak sanığın mahkûmiyetine karar verilmesinden sonra, 6545 sayılı Kanun ile 5320 sayılı Kanun"a eklenen geçici 7. maddenin 2. fıkrasında yer alan, “Bu Kanunun yürürlüğe girdiği tarih itibarıyla Türk Ceza Kanununun 191 inci maddesinde tanımlanan suç nedeniyle yürütülen kovuşturmalarda, hakkında daha önce denetimli serbestlik veya tedavi tedbiri uygulanmayan kişilerle ilgili olarak 191 inci madde hükümleri çerçevesinde hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilir.” şeklindeki düzenleme uyarınca verilen bu mahkûmiyet hükmünün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesi gerekirken; sanık hakkında 5237 sayılı Kanun"un 191/2. maddesi uyarınca tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına karar verilerek, verilen bu kararın açıklanmasının geri bırakılmasına yönelik Denizli 11. Asliye Ceza Mahkemesinin 15/03/2016 tarihli kararında isabet görülmemiş ise de; aynı Mahkemenin 21/03/2019 tarihli kararı ile hükmün açıklanmasına karar verildiğinden, önceki kararın hukuki sonuç ifade etmeyeceği cihetle, açıklanan kararın kanun yararına bozma yönünden değerlendirilmesi gerektiği düşünülerek yapılan incelemede;
5237 sayılı Kanunun 191/2. maddesi uyarınca tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına karar verildiği nazara alındığında, açıklanması geri bırakılan hükmün, sanığın denetim süresi içinde yeni bir suç işlemesi sebebiyle yeniden ele alınıp açıklanmasına karar verildiğinde, aynı Kanunun 231/11. maddesi hükmü uyarınca önceki hükümde değişiklik yapılmadan aynen açıklanması, ancak kendisine yüklenen yükümlülükleri yerine getiremeyen sanığın durumu değerlendirerek, cezanın yarısına kadar belirlenecek bir kısmının infaz edilmemesi ya da koşullarının varlığı halinde hükümdeki hapis cezasının ertelenmesi veya seçenek yaptırımlara çevrilmesine dair cezanın bireyselleştirilmesi hükümlerinin tatbik edilebileceği, bunun dışındaki hususlarda hükmün değiştirilemeyeceği gözetilmeden, denetim süresi içerisinde suç işlediği anlaşılan sanık hakkında hükmün aynen açıklanması ile yetinilmesi gerektiği nazara alındığında; Denizli 11. Asliye Ceza Mahkemesinin 15/03/2016 tarihli kararı ile sanık hakkında 5237 sayılı Kanunun 191/2. maddesi gereğince tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına karar verildiği halde, açıklanan hüküm ile sanığın mahkûmiyetine karar verilemeyeceği gözetilmeden mahkumiyetine karar verilmesi, kanuna aykırı olup kanun yararına bozma istemi yerinde görülmüştür.
D-) Karar :
Açıklanan nedenlerle kanun yararına bozma istemi yerinde görüldüğünden; Denizli 11. Asliye Ceza Mahkemesinin 21/03/2019 tarihli, 2018/651 esas ve 2019/240 sayılı kararının 5271 sayılı CMK"nın 309. maddesinin 3. fıkrası gereğince kanun yararına BOZULMASINA, aynı Kanunun 309. maddesinin 4. fıkrasının (a) bendi uyarınca gerekli işlemin yapılması için, dosyanın Adalet Bakanlığına sunulmak üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına gönderilmesine, 17/11/2021 tarihinde oy birliği ile karar verildi.