Dava, çeyiz ve ziynet eşyalarının aynen iadesi, olmadığı takdirde bedelinin tahsili istemine ilişkindir. Mahkemece çeyiz eşyalarına yönelik istemin kabulüne fazlaya ilişkin istemin reddine karar verilmiş, hükmü davacı vekili ziynet eşyalarına yönelik olarak temyiz etmiştir.
 
Davacı vekili; tarafların 1993 yılında evlendiklerini ve açılan boşanma davası sonucu 26.02.2009 tarihinde boşandıklarını, müvekkilinin evlenirken baba evinden çeyiz eşyası getirdiğini, buna ilişkin olarak 21.08.1993 tarihli çeyiz senedinin davalı tarafından imzalandığını belirterek çeyiz ve ziynet eşyalarının aynen iadesi olmadığı takdirde bedelinin tahsiline karar verilmesini istemiştir. Davalı vekili ise, davacının babası ve eniştesi ile birlikte evdeki özel eşyalarını bavullara koyarak evden ayrıldığını buna rağmen davacının ziynet eşyalarını alamadığını iddia etmesinin anlamsız olduğunu, çeyiz senedinin 13.sırasındaki altın bilezik yazısından sonraki 300gr ibaresinin senede sonradan ilave edildiğini belirterek davanın reddini savunmuştur. Mahkemece çeyiz senedinde belirtilen eşyalara yönelik istemin kabulüne ziynetlere yönelik istemin ise kanıtlanamadığı gerekçesi ile reddine karar verilmiştir.

Yürürlükten kaldırılan 1086 sayılı HUMK’nun 290’ıncı  ve bunun karşılığı olarak düzenlenen 6100 sayılı HMK.’nun 201.maddesi hükmüne göre senede bağlı her çeşit iddiaya karşı ileri sürülen ve senedin hüküm ve kuvvetini ortadan kaldıracak veya azaltacak nitelikte bulunan hukuki işlemlerin tanıkla ispatı mümkün olmayıp ancak aynı kuvvette bir belge ile kanıtlanması gerekir.
 
Olayımızda davacı, 21.08.1993 tarihli çeyiz senedine dayanmış olup, davalı bu belgeyi teslim alan sıfatıyla imzalamıştır. Davalının, kısmi tahrifat dışında senede karşı bir itirazı bulunmamaktadır.  Bu durumda  senette belirtilen çeyiz ve ziynet eşyalarının davacıya geri verildiği davalı tarafından aynı kuvvette bir delille kanıtlanmak durumundadır. Davalı bu hususu yöntemine uygun delillerle kanıtlayamadığından mahkemece davalının tahrifat iddiası üzerinde durularak yukarıdaki açıklamalar da göz önünde bulundurularak sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm tesisi hatalı olmuştur.
 
Hüküm bu nedenle bozulmalıdır.

SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile 6100 sayılı HMK.ya 6217 Sayılı Kanunla eklenen geçici 3.madde hükmü gözetilerek HUMK.nın 428.maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 26.04.2012 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.