MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (Aile) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Katkı Payı Alacağı

... ile ... aralarındaki katkı payı alacağı davasının reddine dair Alanya 1. Asliye Hukuk (Aile) Mahkemesinden verilen 06.05.2010 gün ve 515/241 sayılı hükmün Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili tarafından süresinde istenilmiş olmakla dosya incelendi gereği düşünüldü:
KARAR

Davacı vekili, evlilik birliği içinde edinilen 2106 parsel sayılı taşınmaz ve üzerine inşa edilen bina ile 07 E 1714 plakalı araca vekil edeninin kazancı ve ailesinin desteği ile katkıda bulunduğunu açıklayarak, taşınmaz ve aracın değerinin 2/3 payı karşılığı olarak fazlaya ilişkin hakları saklı tutulmak kaydıyla 20.000 TL alacağın davalıdan tahsili ile vekil edenine verilmesini istemiştir.
Davalı vekili, davanın zamanaşımı süresinin geçirilmesinden sonra açıldığını, taraflar arasında boşanma davası sırasında protokol düzenlendiğini, kaldı ki taşınmazın vekil edeninin miras bırakanından intikal eden taşınmazın satışından gelen miras payı, aracın ise evlilik tarihinden önce mevcut aracın satımından gelen bedelle edinildiğini ve davalının kişisel malları olduğunu belirterek, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, boşanma davasının kesinleştiği tarihten dava tarihine kadar bir yıllık zamanaşımı süresinin geçtiği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmesi üzerine; hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dosya arasında mevcut Alanya 1. Asliye Hukuk Mahkemesinin 2000/825 Esas ve 839 Karar sayılı ilamına göre, taraflar arasındaki evlilik birliği 27.10.2000 tarihinde açılan boşanma davasının kabulüne ilişkin hükmün 4.4.2001 tarihinde kesinleşmesiyle son bulmuştur. Tarafların evlilik tarihleri dosya kapsamından kayden belirlenememekle birlikte, davalı vekili 13.12.2007 tarihli cevap dilekçesinde evliliğin 11 yıl sürdüğünü bildirmektedir.
Uyuşmazlığa konu 2106 parsel (teknik bilirkişi raporuna göre imar uygulaması üzerine 272 ada 5 parsel) satın alma suretiyle 18.7.1995 tarihinde davalı adına kayıtlı bulunmaktadır. Evlilik birliği içinde davalı adına edinilerek, boşanma sonrası satıldığı iddia edilen 07 E 1714 plakalı aracın belirtilen tarih aralığına ilişkin tescil evrakları getirtilmediğinden niza konusu aracın davalı adına alım satım tarihleri anlaşılamamaktadır.
TMK.nun 179. maddesine göre mal rejiminin tasfiyesinde eşlerin bağlı olduğu rejime ilişkin hükümler uygulanır. Taraflar, başka bir mal rejimi seçildiğini ileri sürmediklerine göre, evlenme tarihinden mal rejiminin sona erdiği boşanma davasının açıldığı tarihe kadar mal ayrılığı rejimine tabidirler. Davacı tarafından katkının yapıldığı, taşınmaz ve aracın satın alındığı iddia edilen tarih itibariyle eşler arasında 743 sayılı MK.nun 170. maddesi uyarınca “mal ayrılığı” rejimi geçerlidir. Eşler arasındaki mal rejimi TMK.nun 225/2. maddesine göre boşanma davasının açıldığı tarih itibariyle sona ermiştir. Dava konusu taşınmazın ve aracın edinildiğinin ileri sürüldüğü tarihe göre, eşler arasında 743 sayılı MK.nun 170. maddesi hükmü uyarınca mal ayrılığı rejimi geçerli olduğundan uyuşmazlık Borçlar Kanunu’nun genel hükümlerine göre çözüme kavuşturulmalıdır. Bu durumda somut olayda boşanma davasının açıldığı ve kesinleştiği tarihten sonra 1.1.2002 tarihinde yürürlüğe giren 4721 sayılı TMK.nun 178. maddesinde düzenlenen dava zamanaşımına ilişkin düzenleme eldeki davaya uygulanamaz.
Taraflar arasındaki uyuşmazlıkta Borçlar Kanununun başka türlü hüküm mevcut olmadığı takdirde her dava için öngörülen 10 yıllık zamanaşımı süresini öngören 125.maddesindeki düzenlemenin uygulanması gerektiği açıktır. Mahkemece; boşanma dosyası, tarafların nüfus aile kayıt tabloları, dava konusu aracın davalı adına alım ve satış tarihlerini içeren tescil evraklarının getirtilerek, öncelikle dava konusu taşınmaz ve aracın evlilik birliği içinde edinilip edinilmedikleri hususu üzerinde durulması, evlilik birliği içinde edinildiklerinin anlaşılması halinde iddia ve savunma çerçevesinde tüm taraf delillerinin toplanması ve uyuşmazlığın esası bakımından karar verilmesi gerekirken, dava konusu taşınmaz ve aracın edinildiğinin ileri sürüldüğü tarih itibariyle uyuşmazlığın 1.1.2002 tarihinden önceye ilişkin olduğu gözden kaçırılarak yukarıda yazılı gerekçeyle davanın reddine karar verilmiş olması doğru değildir.
Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile usul ve yasa hükümlerine uygun bulunmayan hükmün HUMK.nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA, bozma nedenine göre sair hususların şimdilik incelenmesine yer olmadığına ve 69,00 TL peşin harcın istek halinde temyiz edene iadesine 05.05.2011 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.