Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2020/3189 Esas 2020/16495 Karar Sayılı İlamı

8. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/3189
Karar No: 2020/16495
Karar Tarihi: 05.10.2020

Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2020/3189 Esas 2020/16495 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen 2020/3189 E., 2020/16495 K. sayılı kararda, sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan mahkumiyet kararı verildiği, ancak mağdurun beyanlarına göre sanığın zor kullanarak arabaya bindirmeye çalıştığı için TCK'nın 109/1. maddesiyle cezalandırılması gerektiği belirtildi. Ayrıca, olay tarihi itibariyle mağdurenin 18 yaşından küçük olması nedeniyle TCK'nın 109/3-f maddesinin uygulanması gerektiği ve hükümde eksik ceza tayini yapıldığı ifade edildi. Son hükümde verilen hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi gerektiği vurgulanarak, sanık müdafiinin temyiz itirazlarına uygun olarak kararın bozulmasına karar verildi.
Kanun Maddeleri:
-TCK'nın 109/1. maddesi
-TCK'nın 109/3-f maddesi
-1412 sayılı CMUK'nın 321. ve 326/son maddeleri

8. Ceza Dairesi 2020/3189 E. , 2020/16495 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sair temyiz itirazlarının reddine ancak;
1-)Mağdurun dosya kapsamında uygun anlatımlarında, sanığın kendisini temyize konu olmayan sanık ... ile beraber zor kullanarak arabaya bindirmeye çalıştığını beyan etmesi karşısında TCK"nın 109/2. maddesi yerine aynı kanunun 109/1. Maddesi ile cezalandırılması suretiyle eksik ceza tayini,
2-) Olay tarihinde on sekiz yaşından küçük olan mağdureye yönelik eylem nedeniyle sanık hakkında hüküm kurulduğu sırada şartları oluştuğu halde TCK"nın 109/3-f madde ve fıkrasının uygulanması ve cezanın takdirinde bu hususun dikkate alınması gerektiğinin gözetilmemesi,
3-)Ceza Genel Kurulu"nun 03.04.2018 tarih ve 2017/853 Esas, 2018/135 Karar sayılı ilamı ve 09.02.2016 tarih ve 2014/71 Esas, 2016/42 Karar sayılı ilamı da gözetildiğinde, bozma öncesi verilen ve yalnızca sanık müdafi tarafından temyiz edilen 22.02.2007 tarihli kararı ile hükmedilen hapis cezasının adli para cezasına çevrilip taksitlendirildiği ve aleyhe temyiz olmaması nedeniyle CMUK.nın 326/son madde ve fıkrası uyarınca sanık lehine kazanılmış hak oluşturduğu görülmekle, son hükümde verilen hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Yasaya aykırı, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 1412 sayılı CMUK.nın 321. ve 326/son maddeleri gereğince ceza miktarı bakımından kazanılmış hakkı saklı kalmak kaydıyla BOZULMASINA, 05.10.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.