MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraflar vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili dava dilekçesinde özetle, müvekkilinin 01/03/2011 tarihinde davalı şirketin Irak / Basra da yürütmekte olduğu belediye hizmetler işinde mali ve idari işler müdürü olarak çalıştığını, iş akdinin haksız feshedildiğini ileri sürerek; kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, yıllık ücretli izin alacağı, resmi tatil bayram tatili ücreti alacağı, fazla mesai ücreti, maaş alacağı ve manevi tazminat alacaklarını istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili cevap dilekçesinde davacının müvekkili firmada genel müdür yardımcısı ve muhasebe müdürü sıfatıyla Basra/Irak"da çalışmaya başladığını, davacının aylık ücretinin 1000 USD olduğunu, davacının 30.06.2012 tarihi itibarı ile müvekkili firma ile hiçbir ilişkisinin kalmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece özetle; SGK kayıtları,toplanan delillerin değerlendirilmesinde; davacıya ait sigorta hizmet cetveli çerçevesinde dosyaya ibraz edilen tüm deliller değerlendirildiğinde davacının davalı nezdinde 01/03/2011- 13/02/2013 tarihleri arasında Yurt dışında Irak" ta bulunan şantiyesinde mali ve idari işler müdür olarak çalıştığı son maaşının brüt 12.823,30 TL olduğu, bilirkişi tarafından hesaplanan kıdem, ihbar , yıllık izin alacaklarının ödendiğini davalının ispat edemediği sabit bulunduğundan bu taleplerin kabulüne,maaş alacağı ispat edilemediğinden reddine,fazla mesai ve bayram çalışmaları alacaklarının davacı üst düzey yönetici olup yüksek ücret ile görev yaptığı mesailerin kendisinin belirlediği nazara alınarak redddine,davacı Irak" ta ceza evinde kalmasının davalının sebep olduğunu iddia etmiş ise de bu iddiasını ispat edemediğinden manevi tazminat talebinin reddine karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davacı ve davalı temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalı vekilinin tüm, davacı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Somut uyuşmazlıkta davacı dava dilekçesi ile hangi aylara ait olduğunu açıklamadan davalı işyerinden 4 aylık ücretini alamadığını iddia etmiş,bu talep, alacağın hangi aya ilişkin olduğu açıklanmadığından bahisle reddedilmiştir.
Davacı vekili aşamalarda 4 aylık ücret alacak talebini, 2012 yılı başından itibaren fesih tarihine kadar yapılan maaş ödemelerinin eksik ödenmesine dayandırmıştır.
Davalı vekili ise cevap dilekçesinde davacının aylık ücretlerini ilgili banka hesabına ve Türkiye’deki eşine makbuz karşılığı tam ödediklerini savunarak ilgili banka dökümünün getirtilmesini talep etmiştir.
Mahkemece yapılacak iş,davacı işçinin 2012 yılı başından fesih tarihine kadar hakkettiği ücreti belirlenip davacının eşine ve banka hesabına ödendiği anlaşılan toplam ücret miktarı da belirlendikten sonra davacının talebi de gözetilerek; varsa eksik ödenen ücret alacağının kabulüne karar vermektir.Ücret alacak talebinin eksik inceleme ile reddi yerinde değildir.
3-Davacının üstdüzey yönetici olması çalıştığı resmi tatil bayram tatil ücreti alacağı karşılığı hak ettiği ilave bir yevmiyenin ödenmesine engel olmayıp,davacı 28.05.2012 tarihinden itibaren 7 ay 10 gün tutuklu kaldığından ve davacı tanığı İ.K ‘nın açıklamalarından davacının dini bayramlarda çalışmadığı, diğer genel tatillerde çalıştığı da gözetilerek, mahkemece 28.05.2012 tarihinden itibaren 7 ay 10 günlük dönem tamamen dışlanarak geri kalan çalışma süresi içinde bulunan dini bayramlar dışındaki genel tatil günleri için hesap yapılıp, genel tatil ücreti alacak talebinin buna göre kabulü gerekirken tümden reddi hatalıdır.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 21.01.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.