Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2019/1654 Esas 2020/4244 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 22. Hukuk Dairesi
İLK DERECE
MAHKEMESİ : Ankara 1. Asliye Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen yerel mahkeme kararının davalı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf talebinin esastan reddine ilişkin kararın Yargıtay"ca incelenmesi süresi içinde davalı vekili tarafından istenmiş olmakla dosya incelendi, gereği düşünüldü:

-K A R A R-

Davacı vekili; 27.04.2015 tarihinde davalının ZMMS poliçesi ile sigortacısı olduğu aracın karıştığı tek taraflı trafik kazasında davacının kızı yolcu ..."ın vefat ettiğini ileri sürerek, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak üzere 2.000,00 TL destekten yoksun kalma tazminatının kaza tarihinden işleyecek avans faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiş, davacı vekili talep arttırım dilekçesi ile maddi tazminat talebini 65.837,88 TL olarak ıslah etmiştir.
Davalı vekili; davalının sorumluluğunun sigortalının kusuru ve poliçe limiti ile sınırlı olduğunu, davacının destek alacağını makul ve muteber deliller ile ispat etmesinin zorunlu olduğunu, murisin emniyet kemeri takmaması sebebiyle müterafik kusurun varlığının araştırılması gerektiğini ve dava tarihinden itibaren faiz isteminde bulunabileceğini belirterek davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, toplanan deliller ve tüm dosya kapsamına göre, davanın kısmen kabulü ile 52.670,30 TL destek alacağının dava tarihi olan 17/03/2016 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsili ile davacıya verilmesine, fazlaya ilişkin istemin reddine karar verilmiş; davalı vekili tarafından istinaf yoluna başvurulmuş, Bölge Adliye Mahkemesi’nce davalı vekilinin istinaf başvurusunun Hukuk Muhakemeleri Kanunun 353/1-b.1. maddesi gereğince esastan reddine karar verilmiş; hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
İlk Derece Mahkemesince verilen karara yönelik olarak davalı vekili tarafından yapılan istinaf başvurusu üzerine HMK"nın 355 vd. maddeleri kapsamında yöntemince yapılan inceleme sonucunda Bölge Adliye Mahkemesince esastan verilen nihai kararda, dosya kapsamına göre saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kurallarına aykırı bir yön olmadığı gibi, HMK"nın 371. maddesinin uygulanmasını gerektirici nedenlerin de bulunmamasına göre, usul ve yasaya uygun Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesi’ne gönderilmesine ve aşağıda dökümü yazılı 2.697,90 TL kalan onama harcının temyiz eden davalıdan alınmasına 01/07/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.