Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2014/2545 Esas 2015/8096 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Van 2. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 22/10/2013
NUMARASI : 2011/636-2013/408

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davacılar vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-
Davacılar vekili; davalı nezdinde zorunlu mali sorumluluk sigortalı servis aracının yaptığı kaza sonucunda araçta yolcu olarak bulunan müvekkillerinin oğlu Ramazanın hayatını kaybettiğini belirterek, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla, anne ve baba için 4.000"er TL destekten yoksun kalma tazminatı ile 2.000 TL cenaze gideri olmak üzere toplam 10.000 TL maddi tazminatın kaza tarihinden itibaren işleyecek avans faiziyle birlikte tahsiline karar verilmesini talep etmiş, 23.8.2013 tarihli dilekçesi ile, destek tazminatı taleplerini anne için 8.395,01 TL, baba için 8.635,95 TL"ye, cenaze gideri talebini 7.000 TL"ye yükseltmiştir.
Davalı sigorta şirketi vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece; bilirkişi raporu benimsenerek, davanın kısmen kabulüne, davacı anne için 8.393,01 TL, baba için 8.633,95 TL destekten yoksun kalma tazminatı ile 3.000 TL cenaze giderinin 23.9.2011 temerrüt tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte tahsiline karar verilmiş; hüküm, davacılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosya içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacılar vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
2-Dava, davacıların murisinin ölümü nedeni ile Borçlar Kanunu"nun 45. maddesi (6098 sayılı BK m. 53) gereğince destekten yoksun kalma tazminatı istemine ilişkindir.
Mahkemece hükme esas alınan raporda bilirkişi tarafından CSO 1980 yaşam tablosu dikkate alınarak davacıların ve desteğin kaza tarihinden sonraki muhtemel yaşam süreleri belirlenmiştir.
Ancak karara esas alınan hesaplama, Hukuk Genel Kurulu"nun 1989/4-586 esas,1990/199 sayılı kararı ve yerleşik Yargıtay içtihatlarına uygun değildir. Bu itibarla, Yargıtay kriterlerine uygun olarak Population Masculine Et – Feminine (PMF 1931) Tablosu esas alınarak desteğin ve davacıların muhtemel yaşam sürelerinin belirlenmesi ile destekten yoksun kalma zararının hesaplanması gerekirken tazminat esaslarına uygun olmayan yaşam süresine göre hesaplama yapılan bilirkişi raporunun hükme esas alınarak yazılı olduğu biçimde karar verilmiş olması doğru görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle, davacılar vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerla davacılar vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, hükmün davacılar yararına BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davacılara geri verilmesine, 02/06/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.