Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2020/433 Esas 2020/5885 Karar Sayılı İlamı

Cinsel taciz ve şantaj suçlarından sanık ..."ın beraatine dair Gaziantep 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 28.03.2017 gün ve 2016/69 Esas, 2017/84 Karar sayılı ilamını kapsayan dosya incelendi.
Yargıtay 15. Ceza Dairesinin 02.04.2018 gün ve 2018/2629 Esas, 2018/2195 Karar sayılı ilâmında da belirtildiği üzere, 1136 Avukatlık Kanununun 168. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak çıkartılıp karar tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesinin 14/4. maddesinde yer alan, “Beraat eden ve kendisini vekil ile temsil ettiren sanık yararına hazine aleyhine maktu avukatlık ücretine hükmedilir.” şeklindeki düzenleme nazara alındığında, beraat eden sanık lehine hükmedilen vekâlet ücretinin hazineden alınmasına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde müştekiden tahsiline karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle 5271 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğünün 11.12.2019 günlü, 94660652-105-27-10902-2019-Kyb sayılı yazılı istemlerine müsteniden Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığından tebliğname ile Daireye ihbar ve dava evrakı ile birlikte tevdi kılınmakla gereği görüşüldü:
İddianamedeki sevk ve nitelendirmeye, hükmün içeriğine, kanun yararına bozma isteminin kapsamına, Yargıtay Kanununun 14. maddesi ile Yargıtay Büyük Genel Kurulunun 28.01.2020 günlü Resmi Gazete"de yayımlanarak 01.02.2020 tarihinde yürürlüğe giren 23.01.2020 günlü, 2020/1 sayılı iş bölümü kararına göre kanun yararına bozma talebiyle ilgili inceleme yapma görevi öngörülen ceza miktarı itibarıyla en ağır cezayı içeren şantaj suçundan kurulan hüküm yönünden Yargıtay 4. Ceza Dairesine ait bulunduğundan, Dairemizin GÖREVSİZLİĞİNE, esası incelenmeyen dosyanın görevli Daireye gönderilmesine, 15.12.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.