Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2013/13312 Esas 2014/8435 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/13312
Karar No: 2014/8435
Karar Tarihi: 07.04.2014

Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2013/13312 Esas 2014/8435 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi, taksirle yaralamadan suçlu bulunan sanık hakkında TCK'nın 89/4, 62, 51/1-3 maddeleri gereğince mahkumiyet hükmü verdi. Sanık müdafii tarafından temyiz edilen hüküm, TCK'nın 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde maddede öngörülen alt ve üst sınırlar arasında hakkaniyete uygun bir cezanın hükmolunması gerektiği ve \"amaç ve saiki\" gerekçesi dayanılamayacağına dair TCK'nın 61/1. maddesinin (g) bendinin gözetilmediği gerekçesiyle bozuldu. Ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konularda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince yeniden düzenlenerek onandı. Kanun maddeleri: TCK'nın 89/4, 62, 51/1-3, 61/1, 22/4., 3/1. ve CMUK'un 321-322. maddeleri.

12. Ceza Dairesi 2013/13312 E. , 2014/8435 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62, 51/1-3 maddeleri gereğince mahkumiyet.

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1 ve 22/4. madde ve fıkralarında yer alan ölçütlerden olan failin kusuru, meydana gelen zararın ağırlığı, suçun işleniş biçimi ile suçun işlendiği yer ve zaman nazara alınmak suretiyle TCK"nın 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde maddede öngörülen alt ve üst sınırlar arasında hakkaniyete uygun bir cezaya hükmolunması gerekirken, sanığın tam kusurlu olduğunun mahkemece de kabul edildiği somut olayda, sanığın taksirinin yoğunluğu ve katılanların nitelikli şekilde yaralandığı gözetilerek, alt sınırdan uzaklaşılması gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz bulunmadığından bozma sebebi sayılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin sanığın kusursuz olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan " amaç ve saiki" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konularda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, sanığa verilen temel cezanın belirlenmesinde gösterilen diğer gerekçeler yasal ve yeterli olmakla, hükmün birinci paragrafından “amaç ve saiki” ibaresinin çıkartılması, hükümdeki usul ve kanuna uygun bulunan sair hususların aynen bırakılmasına karar verilmek suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 07/04/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.