Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/20722 Esas 2019/4810 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacı işçinin davalı iş yerinde çalıştığı dönem boyunca ödenmeyen fazla mesai ücretlerinin davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında davacının fazla mesai ücreti alacağının bulunup bulunmadığı uyuşmazlık konusudur.
Somut olayda Mahkemece davacının haftalık 12 saat fazla mesai yaptığı kabul edilerek karar verilmiştir. Ancak davacı 28.12.2012 tarihli dilekçesi ile açıkça fazla mesai alacaklarını sınırlamıştır. Dosya kapsamı itibari ile davacının serbest zaman olarak kullanmadığı fazla mesai alacağının bulunduğunu belirttiği süreler haricinde fazla mesai alacağının olmadığının anlaşılmasına göre ve 28.12.2012 tarihli dilekçesi ile belirttiği fazla mesai alacaklarının iş akdinin sonlandığı tarih itibari ile ödendiğinin görülmesi karşısında Mahkemece davanın reddine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde kısmen kabulüne karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeple BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 04/03/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.