MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte belge düzenleme, Tefecilik, 5464 sayılı Kanuna muhalefet,Muhteviyatı itibarıyla sahte belge düzenleme
HÜKÜM : Mahkumiyet, Karar verilmesine yer olmadığına

A) “5464 sayılı Kanuna Muhalefet” ve “Muhteviyatı İtibarıyla Sahte Belge Düzenleme” suçlarından verilen karara yönelik katılan vekilinin temyiz talebinin incelenmesi:
Sanık hakkında “5464 sayılı Kanuna Muhalefet” ve “Muhteviyatı İtibarıyla Sahte Belge Düzenleme” suçlarından "karar verilmesine yer olmadığına" şeklinde verilen kararların, 5271 sayılı CMK"nin 223. maddesi anlamında temyize konu olabilecek hüküm niteliğinde olmaması nedeniyle temyizi mümkün bulunmadığından, katılan vekilinin bu kararlara yönelik temyiz isteminin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
B) “Sahte belge düzenleme” suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik sanık müdafilerinin temyiz isteminin incelenmesi:
5237 sayılı TCK‟nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yargılamanın hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmada ileri sürülen hususların gerekçeli kararda gösterilip tartışılarak değerlendirildiği, fiilin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, suç vasfının doğru biçimde belirlendiği, cezanın kanuni takdir sınırlarında uygulandığı, incelenen dosyaya göre
kurulan hükümde bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmış, sanık müdafilerin temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden hükmün ONANMASINA,
C) “Tefecilik” suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik sanık müdafilerinin temyiz isteminin incelenmesi:
Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin oluşa uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, sanık müdafilerinin diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir, ancak;
1- Sanığın, POS cihazlarını kullanım amaçları ve sözleşme koşulları dışında, kredi kartı sahiplerinin nakit ihtiyaçlarının karşılanması veya kredi kartı borcunun ertelenmesi amacıyla kullanmaktan ibaret fiillerinin, hem 5237 sayılı TCK’nin 241. maddesinde düzenlenen tefecilik suçunu hem de 5464 sayılı Banka Kartları ve Kredi Kartları Kanunu"nun 36. maddesinde düzenlenen gerçeğe aykırı olarak harcama belgesi düzenleme suçunu oluşturduğu anlaşılmakla, her iki suç için öngörülen cezaların aynı olması karşısında, 5237 sayılı TCK’nin 44. maddesi ve özel norm ilkesi önceliği gereğince sanık hakkında 5464 sayılı Banka Kartları ve Kredi Kartları Kanunu"nun 36. maddesinde düzenlenen zincirleme şekilde gerçeğe aykırı olarak harcama belgesi düzenleme suçundan hüküm kurulması gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde tefecilik suçundan mahkûmiyet kararı verilmesi,
2- Kabule göre; 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafilerinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 08/10/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.