Cinsel taciz suçundan sanık ..."ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 105/1, 62, 52/2. maddeleri gereğince 1.500 Türk Lirası adlî para cezası ile cezalandırılmasına dair İzmir 8. Asliye Ceza Mahkemesinin 22.05.2019 gün 2019/250 Esas, 2019/537 sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
Benzer bir olaya ilişkin Yargıtay 14. Ceza Dairesinin 10.04.2018 gün ve 2015/3311 Esas, 2018/2662 Karar sayılı ilamında yer alan, "...sanığın, bedensel temas içermeksizin mağdureyi takip ederek el kol hareketleri yapma şeklinde gerçekleşen eyleminin cinsel amaç taşıdığının belirlenmemesi nedeniyle 5237 sayılı TCK"nın 123. maddesinde düzenlenen kişilerin huzur ve sükununu bozma suçunu oluşturduğu gözetilmeden suç vasfının tayininde yanılgıya düşülerek yazılı şekilde cinsel taciz suçundan beraatine karar verilmesi..." şeklindeki ve anılan Dairenin 21.11.2017 gün ve 2014/7320 Esas, 2017/5796 Karar sayılı ilamında yer alan, "...sanıkların, katılanı araçla takip edip korna ve ıslık çalmalarının ardından sanıklar Mehmet Araz ile Mehmet Aslan"ın, katılanı markete girdikten sonra da takip etmeleri şeklinde gerçekleşen eylemlerinin 5237 sayılı TCK"nın 123. maddesinde düzenlenen kişilerin huzur ve sükununu bozma suçunu oluşturduğu gözetilip uzlaşma kapsamında kalan bu suçtan dolayı uzlaşma girişiminde bulunulduktan sonra neticesine göre hükümler kurulması gerekirken suç vasfının tayininde yanılgıya düşülerek yazılı şekilde cinsel taciz suçundan beraat kararları verilmesi..." şeklindeki açıklamalar nazara alındığında,
Dosya kapsamına göre, olay tarihinde otobüs duraklarının olduğu yere doğru yürüyen müştekiye takip eden sanığın onun peşi sıra takip ettiği, otobüse binerek arka tarafındaki koltuğa oturduktan sonra onunla aynı durakta inerek takibe devam ettiği ve durumdan rahatsız olan müştekinin polisleri araması üzerine sanığın yakalandığı iddia ve kabul edilen olayda, Yargıtay ilamlarında da izah edildiği üzere sanığın bedensel temas veya sözle taciz olmaksızın müştekiyi kesintisiz olarak ısrarla takip etmesi şeklindeki eyleminin 5237 sayılı TCK’nın 123. maddesinde düzenlenen kişilerin huzur ve sükununu bozma suçunu oluşturduğu gözetilmeden, yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğünün 20.12.2019 günlü, 94660652-105-35-18168-2019-Kyb sayılı yazılı istemlerine müsteniden Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığından tebliğname ile Daireye ihbar ve dava evrakı birlikte tevdi kılınmakla dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Kanun yararına bozma istemine dayanan Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının ihbarname içeriğinin yerinde olduğu anlaşıldığından, İzmir 8. Asliye Ceza Mahkemesinin 22.05.2019 gün ve 2019/250 Esas, 2019/537 Karar sayılı ilamının 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca BOZULMASINA, değişen vasfa göre sanığın işlediği kişilerin huzur ve sükununu bozma suçunun 5271 sayılı CMK’nın 253. maddesinde düzenlenen uzlaşma kapsamındaki suçlardan olduğu nazara alınarak gerekli işlemlerin mahallinde yerine getirilmesi için dosyanın mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 15.12.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.