MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Tazminat

...ile ... ve müşterekleri aralarındaki tazminat davasının kısmen kabulüne ve kısmen reddine dair İzmir 7. Aile Mahkemesinden verilen 29.01.2010 gün ve 632/77 sayılı hükmün Yargıtay’ca incelenmesi davalı ... vekili tarafından süresinde istenilmiş olmakla dosya incelendi gereği düşünüldü:

KARAR

Davacı ... vekili, evlilik birliği içinde edinilen 657 ada 3 ve 4 sayılı parsellerin aslında vekil edeni tarafından satın alındığını ancak tapuda miras bırakan ... ... adına tescil edildiğini, eşler arasında edinilmiş mallara katılma rejiminin geçerli olduğunu ve ...’nin ölümü ile 3/4 payın vekil edenine geçtiğini açıklayarak fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak üzere 15.500 TL alacağın dava tarihinden işleyecek yasal faizi ile davalılardan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalılardan Atila ve Ayla vekili, davacının bir katkısı olmadığını, taşınmazların miras bırakanın kişisel malı olduğunu açıklayarak davanın reddine karar verilmesini savunmuş, diğer davalı ...’ya usulüne uygun dava dilekçesi tebliğ edilmiş, davalı ... yargılama oturumlarına gelmediği gibi bir cevap da vermemiştir.
Mahkemece, 657 ada 3 parselin tapuda üçüncü kişi adına kayıtlı olduğu gerekçesi ile bu parsel bakımından davanın reddine, 657 ada 4 parsel bakımından edinilmiş mal olduğu, tasfiyeden kaynaklanan alacağının 65.750 TL olup taleple bağlı kalınması gerektiği açıklanarak 657 ada 4 parselle ilgili davanın kabulü ile fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak üzere 15.000 TL’nin dava tarihi olan 28.8.2007 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalılardan tahsiline karar verilmesi üzerine; hükmün 657 ada 4 parselle ilgili bölümü esas, 657 ada 3 parselle ilgili bölümü vekalet ücreti bakımından davalılardan ... vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dosya arasında bulunan nüfus aile kayıt tablosuna göre, Yaşar ile ... ... 7.10.1985 tarihinde evlenmişler ve muris ... ...’in 23.11.2004 tarihinde ölümü ile TMK. nun 225/1. maddesi gereğince eşler arasındaki mal rejimi sona ermiştir. Taraflarca aksi ileri sürülmediğine göre; başka mal rejimi seçilmediğinden eşler arasında evlilik tarihinden 1.1.2002 tarihine kadar mal ayrılığı (743 sayılı TKM.m.170), bu tarihten mal rejiminin sona erdiği kadının ölüm tarihine kadar ise yasal edinilmiş mallara katılma rejimi geçerlidir. (TMK m. 225/1,202) Tapu kayıtları ve dosya içeriğine göre; dava konusu 657 ada 3 parsel tapuda Mehmet Atiş adına kayıtlı olup tedavüllerin incelenmesinde ... ...’in malikler içinde hiç yer almadığı görülmektedir. Diğer arsa vasfındaki 657 ada 4 parselin ise 2.7.2004 tarihinde muris ... ... adına satın alma yolu ile tapuya tescil edildiği, 22.11.2007 tarihinde mirasçıları davacı ile davalılara tapuda intikal yaptırıldığı anlaşılmaktadır.
657 ada 4 parselin tapuda satın alındığı tarihi itibarıyla eşler arasında edinilmiş mallara katılma rejimi geçerlidir.Kural olarak, edinilmiş mallara katılma rejiminin geçerli olduğu dönemde edinilen mallar üzerinde tarafların birbirlerinden TMK.nun 231. maddesi gereğince artık değer isteme hakları bulunmakta olup, aynı kanunun 236/1. maddesi uyarınca da artık değerin yarısı üzerinde karşılıklı hak sahibidirler. TMK.nun 222/son fıkrası uyarınca bir eşin bütün malları aksi ispat edilinceye kadar edinilmiş mal kabul edilir.Böyle bir malın edinilmiş mal olmadığını veya kişisel mallar yerine geçen bir mal olduğunu ileri süren kişi bu iddiasını kanıtlamak zorundadır. Edinilmiş mallara katılma rejiminde tarafların dava konusu mal varlığının edinilmesinde maddi bir katkısının bulunup bulunmadığının da bir önemi yoktur. Diğer bir ifade ile davacının maddi katkısının varlığını ispatlamak zorunda kalmaksızın diğer eşe ait malın artık değerinin (TMK.m.231) yarısı üzerinden (TMK.m.236/1) hak sahibi olacağı açıktır.
Dosya muhtevasına, dava evrakı ile yargılama tutanakları münderecatına, mevcut deliller mahkemece takdir edildiğine, edinilmiş mallara katılma rejimi geçerli iken edinilen dava konusu 657 ada 4 parselin murisin kişisel malı olduğu,kişisel mal veya geliri ile alındığı davalı tarafça kanıtlanamadığına göre TMK.nun 222/son maddesi gereği edinilmiş mal olduğu belirlenen taşınmazın karar tarihine en yakın bir tarihe göre (TMK. m 235/1) belirlenen sürüm değeri artık değer kabul edilip bu değerin yarısı oranında davacının katılma alacağı hakkı bulunduğu gerekçesi ile davacının fazlaya ilişkin hakları saklı tutularak yazılı şekilde taleple bağlı kalacak şekilde hüküm kurulmuş olmasında bir isabetsizlik görülmemiştir. Davalı vekilinin 657 ada 4 parselle ilgili hüküm bölümüne yönelen temyiz itirazlarının reddi ile usul ve kanuna uygun bulunan hükmün bu bölümünün ONANMASINA,
Davalı vekilinin 657 ada 3 parselle ilgili hükmün avukatlık ücretine ilişkin temyiz itirazlarına gelince; HUMK.nun 423 maddesinin 6.fıkrasına göre avukatlık ücreti yargılama giderlerindendir. HUMK.nun 417.maddesinde de belirtildiği üzere, davayı vekil vasıtasıyla takip eden taraf lehine yargılama giderlerinden sayılan avukatlık ücretinin de resen hükme bağlanması gerekir. Konusu belli bir değerle ilgili bulunan davalarda avukatlık ücreti, nispi tarifeye göre hesaplanır. Davanın kısmen kabul, kısmen reddi halinde ise, kabul edilen miktar üzerinden davacı yararına, reddedilen miktar üzerinden ise, davalı yararına nispi vekalet ücreti tayin ve takdir olunur. Somut olayda, dava dilekçesinde 657 ada 3 ve 4 parsellerle ilgili talepte bulunulmuş, mahkemece 657 ada 4 parselle ilgili talebin kabulüne karar verilirken 657 ada 3 parselle ilgili talebin reddine karar verilmiştir.
Davacının davası 657 ada 3 parsel yönünden reddedildiğine, davalı yargılamada bir vekille temsil olunduğuna göre, davalı lehine reddedilen bölüm bakımından karar tarihindeki Avukatlık Asgari Ücreti Tarifesi hükümleri uyarınca; avukatlık ücreti takdir ve tayini gerekirken bu hususta olumlu veya olumsuz bir karar verilmemiş olması usul ve kanuna aykırıdır.
Davalı vekilinin temyiz isteği bu nedenle yerinde görüldüğünden kabulü ile reddedilen 657 ada 3 parselle ilgili hükmün avukatlık ücretine ilişkin bölümünün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve aşağıda dökümü yazılı 17,15 TL peşin harcın onama harcına mahsubu ile kalan 873,85 TL’ nin temyiz edenden alınmasına 26.04.2011 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.