Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/3572 Esas 2019/3462 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/3572
Karar No: 2019/3462
Karar Tarihi: 20.02.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/3572 Esas 2019/3462 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma ve kasten yaralama suçlarından mahkum edilen sanıkların adli para cezalarına yapılan temyiz başvurularını reddetti. Ancak, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan verilen cezaların arttırılması gerektiği, ancak mahkemede birden fazla kişi tarafından işlendiğinin belirtilmemesi nedeniyle bu konuda bir bozma nedeni olmadığı belirtildi. Kasten yaralama suçu suçundan bir sanığın cezasının alt sınırının 5 yıl hapis cezası olması nedeniyle savunması alınmadan verilmesi ve TCK'nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği kabul edildi ve bu konuda bir bozma kararı verildi. Kararda, 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun'un geçici 2. maddesi, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 109/2 ve 3-a-b maddeleri, 86/1, 86/3-e ve 87/1-d-son maddeleri ile 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 196/2. Maddesi ve 1412 sayılı CMUK'un 317 ve 321. Maddeleri geçmektedir.

3. Ceza Dairesi 2018/3572 E. , 2019/3462 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
HÜKÜMLER : Mahkumiyetlerine dair

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1)Sanıklar hakkında katılan ..."a karşı kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz incelemesinde;
Hükmolunan adli para cezalarının tür ve miktarı, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 31.03.2011 tarihli ve 6217 sayılı Kanun’un 26. maddesi ile 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun’a eklenen geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte olup temyiz kabiliyetleri bulunmadığından sanıkların ve müdafiilerinin temyiz istemlerinin 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca istem gibi REDDİNE,
2)Sanıklar hakkında müşteki ...’a karşı kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kurulan mahkumiyet, sanıklar ... ve ... hakkında müştekiler ... ve ...’e karşı kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet, sanık ... hakkında müşteki ...’e karşı kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz incelemesinde;
Sanıklar hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kurulan hükümlerde 5237 sayılı TCK"nin 109/2. maddesi gereğince belirlenen cezalarının eylemin silahla işlendiği belirtilerek TCK"nin 109/3-a-b maddesi gereğince arttırılırken birden fazla kişinin tarafından birlikte işlendiğinin de belirtilmesi gerektiğinin gözetilmemesi mahallinde eklenmesi mümkün eksiklik olarak kabul edildiğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibareler iptal edilmiş ise de bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanıklar ve müdafiilerinin temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA,
3)Sanık ... hakkında müşteki ...’a karşı kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz incelemesinde;
a)Sanığın üzerine atılı 5237 sayılı TCK"nin 86/1, 86/3-e ve 87/1-d-son maddelerinde öngörülen cezanın alt sınırının 5 yıl hapis cezası olması nedeniyle, savunmasının yargılamayı yapan mahkemece alınması gerektiği gözetilmeyerek talimat yoluyla aldırılması suretiyle 5271 sayılı CMK"nin 196/2. maddesine muhalefet edilmesi,
b)Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı ilamı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın ve müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1 maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, 20.02.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.