Yağma - Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma - Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2017/578 Esas 2019/1008 Karar Sayılı İlamı

6. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/578
Karar No: 2019/1008
Karar Tarihi: 12.02.2019

Yağma - Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma - Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2017/578 Esas 2019/1008 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanıkların yağma ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarında mahkumiyetlerine karar vermiş. Temyiz incelemesi sırasında, ceza kanununun ileriye etkili olma ve geçmişe yürürlük ilkesine atıfta bulunularak, suç tarihinden önce yürürlüğe giren ve sanıklar lehine olan yasa hükümlerinin uygulanması gerektiği belirtilmiştir. Dosyadaki kanıtlara ve savunmalara göre, sanıkların suçlarına 765 sayılı TCK ve 5237 sayılı TCK'ye göre ayrı ayrı cezalar belirlenip, sonuçlar karşılaştırılarak lehe olan kanunun uygulanması gerektiği belirtilmiştir. Temyiz itirazları reddedilerek, önceden belirtilen kanun maddeleri uyarınca hüküm teyit edilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- Ceza Kanununun zaman bakımından uygulanma kuralları: 765 sayılı TCK’nin 2/2. maddesi, 5237 sayılı TCK’nin 7. maddesi
- İleriye etkili olma prensibi
- Geçmişe etkili uygulama ilkesi veya Geçmişe yürürlük ilkesi
- 1412 sayılı CMUK'un 326. maddesi

6. Ceza Dairesi 2017/578 E. , 2019/1008 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Yağma, Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Sanıklar ... ve ... hakkında kurulan hükümlerin temyiz incelemesinde;
Ceza kanununun zaman bakımından uygulanma kuralları 765 sayılı TCK’nin 2/2. maddesinde, 01.06.2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı TCK’nin 7. maddesinde düzenlenmiştir. Her iki düzenlemede de; ceza hukukunun en önemli ilkelerinden birisi olan ceza hukuku kurallarının yürürlüğe girdikleri andan itibaren işlenen suçlara uygulanacağına ilişkin "İleriye etkili olma prensibi” ile bu ilkenin istinasını oluşturan ve fail lehine olan yasanın geçmişe etkili olması anlamına gelen “Geçmişe etkili uygulama” veya “Geçmişe yürürlük” ilkesine yer verilmiştir.
Bu ilke uyarınca, suçtan sonra yürürlüğe giren ve fail lehine hükümler içeren yasa hükümde ve infaz aşamasında dikkate alınmalıdır. 23.02.1938 gün, 23/9 sayılı İçtihadı Birleştirme kararında “Suçun işlendiği zamanın yasası ile sonradan yürürlüğe giren yasa hükümlerinin farklı olması halinde, her iki yasanın birbiri ile karıştırılmadan, ayrı ayrı somut olaya uygulanıp, her iki yasaya göre hükmedilecek cezalar belirlendikten sonra, sonucuna göre lehe olan uygulanmalı” şeklinde lehe yasanın tesbitinde başvurulacak yöntem ana hatları ile belirtilmiştir.
5252 sayılı Yasanın 9/3. maddesinde bu husus açıklanmıştır.
Somut olaya gelince;
Oluş ve dosya kapsamına göre; sanıklar ... ve ...’ün sübut bulan eylemlerinin 765 sayılı TCK’nin 499/1. maddesinin 2. tümcesi, 522; 01.06.2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı TCK’nin 149/1-c-d, 109/2-3 (b) kapsamında kaldığının belirlenmesine göre, 765 sayılı Yasanın 29. maddesindeki ölçütler, 5237 sayılı Yasanın 61. maddesindeki ölçütler; dikkate alınarak uygulama yapılıp iki ayrı sonuç ceza belirlenip, hangi yasanın lehde olduğunun sonuç cezalar karşılaştırılarak tespit edilmesi gerekir. Hüküm kurulurken 765 sayılı TCK ile ilgili uygulama yapılsaydı ne miktarda ceza verilebileceği kurulan hükümden anlaşılamamakta ise de, temyiz incelemesi sırasında yapılan denetlemede 5237 sayılı TCK’nin açıkça sanıklar lehine olduğu; 1412 sayılı CMUK"un 326. maddesine göre netice itibariyle kazanılmış hakkın korunduğu anlaşılmakla, anılan hususlar bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan elverişli kanıtlara, gerekçeye ve Hakimler Kurulunun takdirine göre; sanık ... ve savunmanı ile sanık ... savunmanının temyiz itirazları yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, usul ve kanuna uygun bulunan hükmün tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA, 12.02.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.