MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenlemek, sahte fatura basmak
HÜKÜM : Mahkumiyet

I-Sanıklar hakkında 2008 takvim yılında sahte fatura düzenlemek suçundan verilen mahkumiyet hükümlerine yönelik sanık ... müdafii ve sanık ..."ın temyiz nedenlerinin incelenmesinde:
Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 08.11.2018 tarihli 2018/427 Esas ve 2018/517 Karar sayılı ilamında açıklandığı üzere sahte fatura düzenleme ve kullanma suçlarında suça konu faturaların, 213 sayılı VUK"nin 230. maddesine göre yalnızca unsurlarının tespiti amacıyla incelenmesinde zorunluluk bulunmaması nedeniyle tebliğnamedeki düşünceye iştirak edilmemiş, 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Toplanan deliller gerekçeli kararda gösterilip tartışılarak; yüklenen suçun sübutu kabul edilmiş, oluşa ve kovuşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin olunmuş, cezayı azaltıcı nedenin bulunmadığı, artırıcı nedenin ise nitelik ve derecesi takdir kılınmış, savunmaları inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş ve incelenen dosyaya göre verilen hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık ... müdafii ve sanık ..."ın yerinde görülmeyen temyiz nedenlerinin reddiyle hükmün ONANMASINA,
II-Sanıklar hakkında 2006 ve 2007 takvim yıllarında sahte fatura düzenlemek ve sahte fatura basmak suçlarından verilen mahkumiyet hükümlerine yönelik sanık ... müdafii ve sanık ..."ın temyiz nedenlerinin incelenmesine gelince:
Sanıklara yüklenen "2006 ve 2007 takvim yıllarında sahte fatura düzenlemek ve sahte fatura basmak " suçlarının 213 sayılı VUK"nin 359/b-1. ve 359/c. maddelerinde belirtilen cezalarının türü ve üst sınırına göre, 5237 sayılı TCK"nin 66/1-e ve 67/4. maddelerinde öngörülen dava zamanaşımının, suç tarihlerinden temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği anlaşılmış, sanık ... müdafii ve sanık ..."ın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeyen hükümlerin 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta, aynı Kanun"un 322. maddesindeki yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan, sanıklar hakkındaki kamu davalarının gerçekleşen dava zamanaşımı nedeniyle 5271 sayılı CMK"nin 223/8. maddesi gereğince DÜŞMESİNE,
08.10.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.