Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/28112 Esas 2020/3917 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2017/28112
Karar No: 2020/3917
Karar Tarihi: 02.03.2020

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/28112 Esas 2020/3917 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davanın konusu, iş sözleşmesinin sona ermesi sebebiyle kullanmadığı 39 günlük yıllık ücretli izin alacağının davalıdan tahsiline yöneliktir. Davalı, davanın reddini savunurken, mahkeme davacı lehine karar vermiştir. Ancak davalı vekili kararı temyiz etmiştir. Yargıtay, dosyadaki deliller doğrultusunda davalının temyiz itirazlarını reddederken, davacının 67 gün yıllık izin ücreti alacağı isteğini 28 gün daha arttırması usule aykırı olduğu ve hatalı bir karar verildiği gerekçesiyle kararı bozmuştur.
Kararda geçen kanun maddeleri aşağıdadır:
- 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 26. maddesi: Hâkim, tarafların talep sonuçlarıyla bağlıdır; ondan fazlasına veya başka bir şeye karar veremez. Duruma göre, talep sonucundan daha azına karar verebilir.

(Kapatılan)22. Hukuk Dairesi 2017/28112 E. , 2020/3917 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, iş sözleşmesinin sona erdiği tarih itibari ile kullanmadığı 39 günlük yıllık ücretli izin alacağının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 26. maddesinde düzenlenen “Hâkim, tarafların talep sonuçlarıyla bağlıdır; ondan fazlasına veya başka bir şeye karar veremez. Duruma göre, talep sonucundan daha azına karar verebilir.” hükmü uyarınca taleple bağlılık kuralına aykırı olarak talepten fazlasına karar verilmesi usule aykırıdır.
Somut olayda davacı, dava dilekçesi ile kullanmadığı 39 günlük yıllık izninin bulunduğunu beyan etmiştir. Mahkemece alınan bilirkişi raporunda davacının 67 gün yıllık izin ücreti alacağı bulunduğu belirlenmiş ve davacı taraf 02.03.2016 tarihli ıslah dilekçesi ile talebini 28 gün daha artırdığını belirtmiş ve mahkemece ıslah dilekçesi doğrultusunda hüküm kurulmuştur.

Davacı, dava dilekçesindeki beyanı ile bağlıdır. Kısmi ıslah ile anılı şekilde talebin artırılması mümkün değildir. Bu halde mahkemece davacının dava dilekçesindeki talebi ile bağlı kalınarak karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeple BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 02/03/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.