Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2014/5631 Esas 2015/1363 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi : Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi

Dava rücûan tazminat istemine ilişkindir.
Mahkemece, ilâmında belirtildiği şekilde davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, davacı Kurumun avukatı tarafından temyiz edildiği, ek kararla, Hukuk Usûlü Muhakemeleri Kanunu"nun 427/2. maddesi kapsamında kesinlik sınırında kalması nedeniyle temyizin kabil olmamasına dayalı olarak, Hukuk Usûlü Muhakemeleri Kanunu"nun 432/4. maddesi uyarınca temyiz isteminin reddine karar verildiği anlaşılmaktadır.
Ek kararın, davacı Kurumun avukatı tarafından 7 günlük kanuni süre içerisinde temyiz edilmesi üzerine Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki belgeler okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
21.07.2004 gün ve 25529 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak, öngördüğü istisnalar dışındaki hükümleri yayım tarihinde yürürlüğe giren, 14.07.2004 tarih ve 5219 sayılı “Çeşitli Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun” ve ayrıca 5236 sayılı Kanun; katsayı artışı da uygulanmak suretiyle bu kanunların yürürlük tarihinden sonra yerel mahkemelerce verilen hükümler yönünden 2014 yılı için 1086 sayılı Hukuk Usûlü Muhakemeleri Kanunu’nun 427. maddesindeki temyiz (kesinlik) sınırını 1.890,00 TL olarak değiştirmiştir. (Hukuk Muhakemeleri Kanunu"na 6217 sayılı Kanunun 30. maddesi ile eklenen Geçici 3. maddesi uyarınca, 1086 sayılı Yasanın temyize ilişkin hükümlerinin uygulanması gerektiğine ilişkin hüküm gereğince)
Alacağın bir kısmının dava edilmiş olması halinde temyiz (kesinlik) sınırının saptanmasında alacağın tamamının gözetilmesi, tümü dava konusu yapılan bir alacağın kısmen kabulünde ise temyiz (kesinlik) sınırının belirlenmesinde kabul ve reddedilen miktarların esas alınması Hukuk Usûlü Muhakemeleri Kanunu’nun 427. maddesi hükmü gereğidir.
İnceleme konusu davada, temyiz edilen asıl kararın, yukarıda değinilen temyiz (kesinlik) sınırını aşmadığı, bu nedenle anılan karara karşı temyiz yoluna başvurulması hükmolunan miktar itibariyle mümkün olmadığından, yerinde bulunmayan temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan ek kararın ONANMASINA, 27.01.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.