Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2020/5473 Esas 2020/5862 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi
DAVA TÜRÜ :Karşılıklı Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı-davalı kadın tarafından kusur belirlemesi, tazminat miktarları ile ziynet alacağı davasının reddi yönünden; davalı-davacı erkek tarafından ise her iki boşanma davası ile reddedilen ziynet ve kişisel eşya alacağı yönünden temyiz edilerek; temyiz incelemesinin duruşmalı olarak yapılması istenilmekle; duruşma için belirlenen 16.09.2020 günü duruşmalı temyiz eden davalı-davacı ... ve karşı taraf temyiz eden davacı-davalı ... ile vekili Av. ... geldiler. Gelenlerin konuşması dinlendikten sonra işin incelenerek karara bağlanması için duruşmadan sonraya bırakılması uygun görüldü. Bugün dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, mahkemece bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve bozmanın kapsamı dışında kalarak kesinleşmiş olan yönlere ait temyiz itirazlarının incelenmesi artık mümkün bulunmamasına ve özellikle erkek tarafından açılan ziynet alacağı davasının, dava konusu edilen ziynetlerin kadının kişisel malı olduğu gerekçesiyle reddine karar verilmişse de, Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 04.03.2020 tarih, esas 2017/3-1040, karar 2020/240 sayılı emsal teşkil eden kararı uyarınca kadına özgü olanlar dışında erkeğe takılan ziynet eşyalarının erkeğe ait olacağına dair karine kapsamında erkeğin açmış olduğu ziynet alacağı davasındaki deliller incelendiğinde, erkeğin kendisine takıldığını iddia ettiği ziynet eşyalarının kadın tarafından götürüldüğünü ispat edemediğinin, netice itibarıyla erkeğin ziynet alacağı davasının reddinin isabetli olduğunun anlaşılmasına göre davalı-davacı erkeğin tüm, davacı-davalı kadının ise aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davacı-davalı kadın yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu"nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu"nun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi (TMK m. 174/1) ve manevi (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamıştır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda l. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, duruşma için takdir olunan 2.540 TL. vekalet ücretinin Burak"tan alınıp Nalan"a verilmesine, aşağıda yazılı harcın Burak"a yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna ve 218.50 TL. temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, temyiz peşin harcının istek halinde yatıran Nalan"a geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 18.11.2020 (Çar.)