MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Görevliye direnme
HÜKÜM : Hükümlülük

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede, lehe yasa karşılaştırılması denetime olanak verecek şekilde ayrıntılı yapılmamış ise de, 5237 sayılı TCK.hükümleri uygulandığında mağdur sayısının fazlalığı nedeniyle aynı yasanın 43/2. maddesi uyarınca cezanın artırılması gerekeceğinden, 765 sayılı TCK. hükümlerinin uygulanmasında isabetsizlik görülmemiştir.
Sanığa yükletilen görevi yaptırmamak için görevliye direnme eylemiyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerin ve bu eylemin sanık tarafından işlendiğinin Yasaya uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı; böylece olaylara ilişkin sorunlarda gerekçenin yeterli bulunduğu,
Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve Yasada öngörülen suç tipine uyduğu, Cezanın yasal bağlamda uygulandığı,
Anlaşılmış ve ileri sürülen başkaca temyiz nedenleri yerinde görülmediği gibi hükmü etkileyecek oranda hukuka aykırılığa da rastlanmamıştır. Ancak,
Sanık hakkında sonuç cezanın adli para cezası olarak tayin edilmesi karşısında, 765 Sayılı TCK.nun 17.maddesine göre şartla salıverilme kararının geri alınamayacağının gözetilmemesi,
Yasaya aykırı, sanık ..."ın temyiz iddiaları bu nedenle yerinde ise de bu aykırılık, yeniden yargılama yapılmasına gerek olmaksızın düzeltilebilir nitelikte bir yanılgı olduğundan, temyiz edilen kararın açıklanan noktası tebliğnameye uygun olarak, şartla salıverilme kararının geri alınmasına ilişkin kısmın karardan çıkartılması biçiminde DÜZELTİLMEK ve başkaca yönleri Yasaya uygun bulunan hüküm, bu bağlamda ONANMAK suretiyle 5320 sayılı Yasanın 8/1.madde ve fıkrası aracılığıyla 1412 sayılı CYY.nın 322.maddesi uyarınca davanın esasına, 30.01.2012 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.