Yargıtay 12. Hukuk Dairesi 2019/1549 Esas 2019/3065 Karar Sayılı İlamı

Borçlunun ödeme şartının ihlâli suçundan sanık ..."in, 2004 sayılı İcra ve İflas Kanunu’nun 340. maddesi gereğince 3 aya kadar tazyik hapsi ile cezalandırılmasına dair ... 1. İcra Ceza Mahkemesinin 10/11/2016 tarihli ve 2016/1265 Esas, 2016/1692 Karar sayılı kararı aleyhine Adalet Bakanlığının 07/01/2019 gün ve 94660652-105-07-12348-2018-Kyb sayılı kanun yararına bozma istemini içeren yazısı ekindeki dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 21/01/2019 gün ve KYB.2019/4414 sayılı ihbarnamesi ile Dairemize gönderilmekle okundu.
Anılan ihbarnamede;
Dosya kapsamına göre, 2004 sayılı Kanun"un 340. maddesi gereğince taahhüdü ihlâl suçunun oluşması için taahhüt tutanağında toplam borç miktarının, işleyen ve işleyecek faizin, vekâlet ücreti, icra harç ve giderlerinin birlikte belirlenerek borçlunun taahhüdüne esas olan miktarın açıkça gösterilmesi gerektiğinden, 20/07/2016 tarihli taahhütnamede işleyecek faiz olarak 34,57 Türk lirası belirtilmiş ise de, bu faizin hangi dönemleri kapsadığı, bahse konu faizin takip öncesi faiz ve icra takibinin kesinleştiği tarihten taahhüt tarihine kadar işlemiş faiz olup olmadığı konusunda herhangi bir açıklık olmadığı ve bu nedenlerle taahhüdün geçerli olmadığı anlaşılmakla, sanığın üzerine atılı suçun unsurlarının oluşmaması nedeniyle beraati yerine, yazılı şekilde mahkûmiyetine karar verilmesinde, isabet görülmediği gerekçesiyle 5271 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309.maddesi uyarınca anılan kararın kanun yararına bozulması isteminde bulunulmakla gereği görüşülüp düşünüldü;
20/07/2016 tarihli taahhüt tutanağında, icra takip öncesi işlemiş faizin 87,88 TL olarak icra takibinde kesinleşen miktar içerisinde gösterildiği, şikayete konu icra takip dosyasının sürelerden feragat edilmek suretiyle kesinleştirildiği, icra takip tarihi ile taahhüt tarihininde aynı tarih olması nedeniyle faiz işlemediği, gösterilen 34,87 TL faizinde taahhüt tarihi olan 20/07/2016 tarihinden ödeme tarihi olan 29.07.2016 tarihine kadar işleyecek faiz olduğunun anlaşılması karşısında, işlemiş veya işleyecek faiz konusunda bir belirsizlik bulunmadığından, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının yerinde görülmeyen kanun yararına bozma isteğinin REDDİNE, 27/02/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.