Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2013/7270 Esas 2013/11663 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığından, diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-21.10.2012 günü saat 05:00 sıralarında katılanın otomobilinin bagajında bulunan 1 adet elektrikli matkap, 1 adet sarjlı matkap ile 2 adet seyyar kablo makarasını çalan sanığın, başka işyerlerinden de hırsızlık yaptıktan sonra aynı gün saat 06:30 sıralarında kaçarak saklandığı evinde kolluk görevlilerine yakalandığında, katılanın aracından çaldığı mezkur eşyaları sakladığı yeri gösterip, katılana çalınan eşyalarının tamamının iadesini sağladığının anlaşılması karşısında; sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 168/1. maddesinde tanımlanan etkin pişmanlık hükmünün uygulama olanağının tartışılması gerektiğinin gözetilmemesi,
Kabule göre de;
2-Katılanın evinin önünde kapıları ve bagajı kilitli park halinde olan otomobilinin bagaj kilidini sert bir cisimle zorlayarak açıp, içeride bulunan 1 adet elektrikli matkap, 1 adet sarjlı matkap ile 2 adet seyyar kablo makarasını çalan sanığın eyleminin 5237 sayılı TCK’nın 142/1-b maddesine uyan suçu oluşturduğu gözetilmeden, aynı Kanunun 142/1-e maddesi ile uygulama yapılması,
3- 5237 sayılı TCK’nın 61. maddesi gereğince temel ceza belirlenirken söz konusu maddenin 1. fıkrasında yedi bent halinde sayılan hususlar göz önünde bulundurularak ve somut gerekçeler tek tek belirtilmek suretiyle ilgili yasa maddesindeki cezanın alt ve üst sınırları arasında takdir hakkının kullanılması, ayrıca aynı yasanın 3. maddesinin 1. fıkrasındaki ‘suç işleyen kişi hakkında işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı ceza ve güvenlik tedbirine hükmolunur’ şeklindeki hüküm de dikkate alınarak uygulama yapılması gerektiği gözetilmeden, yasal ve yeterli gerekçe gösterilmeden sanık hakkında üst sınırdan temel cezanın belirlenmesi,
4-Sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 143/1. maddesi ile cezasından 1/3 oranında artırım yapılırken, hapis cezasının 4 yıl yerine, 3 yıl 8 ay olarak hesaplanması suretiyle eksik cezaya hükmedilmesi,
5-Kasten işlemiş olduğu suçtan, hapis cezasıyla mahkumiyetin yasal sonucu olarak sanığın, 5237 sayılı TCK’nın 53/1. maddesinin “c” bendinde yazılı haklardan aynı maddenin 2. fıkrası uyarınca hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar, yalnızca kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise, anılan maddenin 3. fıkrası uyarınca mahkum olduğu hapis cezasından koşullu salıverilinceye kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
6-Denetim süresinin belirlenmesinin infaza yönelik bir işlem olduğu gözetilerek, 5237 sayılı TCK’nın 58/6-7 maddesi gereğince mükerrer olduğu kabul edilen sanık hakkında cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına karar verilmesiyle yetinilmesi yerine, 5275 sayılı Kanunun 108/4. maddesine dayanılarak denetimli serbestlik süresinin belirlenmesi,
Bozmayı gerektirmiş, o yer Cumhuriyet Savcısının temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 29.04.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.