Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme


Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 esas 2018/20 karar sayılı ve 23/01/2018 tarih 2015/962 esas 2018/16 karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesi yerine 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesinin uygulanması bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, oluşa ve mahkemenin soruşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, açıklanan gerekçeye göre, sanık müdafinin ve katılan vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanığın sevk ve idaresindeki öğrenci servisi ile, kaza mahalli 8,40 metre genişliğinde iki yönlü parke kaplı yolda öğrenci aldıktan sonra yolun devamında yol çalışması olması nedeniyle yoldan çıkmak için geri geri ilerlediği sırada minibüsün arkasında yol içerisinde yürüyen yayaya çarpması neticesinde yayanın hayatını kaybetmesi ile sonuçlanan olayda, heyetçe izlenen görüntülerde sanığın uzun mesafe geri geri gittiğinin tespit edilmesi nedeniyle kazada bilinçli taksirin koşullarının oluştuğu anlaşılmakla, sanık hakkında TCK"nın 22/3. maddesinin uygulanmaması suretiyle eksik ceza tayini;
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin ve katılan vekilinin temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA; 02/11/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.