MAHKEMESİ : Zonguldak 3. İş Mahkemesi
TARİHİ : 18/03/2014
NUMARASI : 2013/781-2014/162

Davacı, meslek hastalığı sonucu maluliyetinden doğan manevi tazminatın ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün taraf vekillerince temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.

K A R A R

1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici nedenlere göre, davacının tüm, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki diğer temyiz itirazlarının reddine,
2-Dava nitelikçe; meslek hastalığına bağlı olarak % 13,20 oranındaki sürekli iş göremezliğinin, 19.03.2009 tarihinde %20,00 oranına yükselmesi nedeniyle, % 6,80 fark için sigortalının manevi tazminat istemine ilişkindir.
Mahkemece manevi tazminat isteminin kısmen kabulüne karar verilmiş ve bu karar taraflarca süresinde temyiz edilmiştir.
Davacıda meslek hastalığı nedeniyle ilk kez 06.05.1968 tarihinde %18,20 olarak belirlenen sürekli iş göremezlik oranının 13.12.1989 tarihinde artarak %24,00’e yükseldiği, davacının gerek %18,20 ve gerekse %24’e yükselme nedeniyle artan bölüm için dava açarak, Zonguldak 3. İş Mahkemesinin 1968/10468E, 1974/2455 ve 1990/108E, 1990/755K sayılı ilamlarla manevi tazminat aldığı, Sürekli iş göremezlik oranının 30.11.1998 tarihinde azalarak %13,20 oranına gerilediği, 19.03.2009 tarihinde ise yeniden artarak % 20,00 oranına yükseldiği görülmekte olan davanın bu son artıştan kaynaklanan manevi tazminat istemine ilişkin olduğu dosya içerisindeki bilgi ve belgelerden anlaşılmaktadır. Uyuşmazlık %24’den 13,20’ye gerileyen sürekli iş göremezliğin yeniden artarak % 20’ye yükselmesi nedeniyle yeniden manevi tazminat istenip istenemeyeceğine ilişkindir. Mahkemece %6,80 fark için manevi tazminata karar verilmişse de varılan bu sonuç hatalı olmuştur. Meslek hastalığında artmanın söz konusu olduğu durumlarda her artışın ayrı bir olgu olduğu ve daha önce tazminat alınmış bile olsa artma ile yeni bir durum ve zarar söz konusu olduğundan artan bölüm için tazminat istenebilmesi mümkündür. Dairemizin kararlılık gösteren uygulamaları da bu yöndedir.
Ancak azalma ve azalma sonrasında yeniden artma söz konusu ise yeniden tazminat istemi ancak daha önce tazminat alınmayan bölüm için söz konusu olabilir. Somut olayda davacı %24,00 oranındaki sürekli iş göremezlik de dahil olmak üzere uğradığı zarar nedeniyle manevi tazminat almıştır. Dava konusu edilen ve sürekli iş göremezlik oranındaki 6,80 artış daha önce tazminat alınan %24,00 oranındaki sürekli iş göremezliğin içerisinde bulunup yeni bir durum söz konusu değildir. Hal böyle olunca, davacının %24,00 oranındaki meslek hastalığı nedeniyle gördüğü manevi zarar için tazminat aldığından, %13,20 ile %20,00 arasındaki fark için yeniden ve mükerrer biçimde tazminat istenemeyeceğinin kabulü gerektiği açık ve seçiktir.
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgulara aykırı biçimde ve özellikle davanın reddi yerine yazılı şekilde manevi tazminat karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davalının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul olunmalı ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde temyiz eden taraflardan davalıya iadesine, 09/09/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.