Hırsızlığa teşebbüs - mala zarar verme - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2012/1754 Esas 2013/11624 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2012/1754
Karar No: 2013/11624
Karar Tarihi: 17.04.2013

Hırsızlığa teşebbüs - mala zarar verme - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2012/1754 Esas 2013/11624 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığın iş yerinde hırsızlığa teşebbüs ettiği ve mala zarar verdiğinin anlaşılması üzerine işyeri dokunulmazlığını bozma suçundan mahkum edildiği belirtilen kararda, sanığın kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından yoksun bırakılması gerektiği fakat bu durumun koşullu salıverme tarihine kadar süreceğinin göz ardı edildiği belirtilmiştir. Bu nedenle kararın bu kısmı bozularak hükmün düzeltilmesine karar verilmiştir. Söz konusu hüküm, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53/1-c maddesi uyarınca sanığın mahkum olduğu hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar; 53/3. maddesi gözetilerek 53/1-c maddesi uyarınca kendi alt soyları üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise koşullu salıverilme tarihine kadar yoksun bırakılması şeklinde olmalıdır.

(Kapatılan)13. Ceza Dairesi 2012/1754 E. , 2013/11624 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlığa teşebbüs, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Sanığın eyleminin müştekinin müdürü olduğu iş yerine hırsızlığa teşebbüs aşamasında kaldığının anlaşılması karşısında, TCK"nın 116/2 maddesi uyarınca hakkında işyeri dokunulmazlığını bozma suçundan zamanaşımı süresi içinde işlem yapılması olanaklı görülmüştür.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesinin (c) fıkrasındaki, kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından yoksunluğun koşullu salıverme tarihine kadar süreceğinin gözetilmemesi suretiyle aynı maddenin üçüncü fıkrasına aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ve müdafiinin temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK"un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından “TCK’nın 53/1. maddesinin uygulanmasına” ilişkin bölüm çıkarılarak, yerine “53/1. maddesinde belirtilen ve 53/3. maddesindeki kendi alt soyları üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri dışındaki haklardan sanığın mahkum olduğu hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar; 53/3. maddesi gözetilerek 53/1-c maddesi uyarınca kendi alt soyları üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise koşullu salıverilme tarihine kadar yoksun bırakılmasına” tümcesinin eklenmesi suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 17.04.2013 gününde oybirliğiyle karar verildi.