MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK (İŞ) MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI
A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı iş yerinde 1997 yılında döşemeci olarak göreve başladığını ancak 1999 tarihinde itiraz üzerine iş bu tarih itibariyle başlatıldığını, firmada yaklaşık 16 yıldır kesintisiz ve sadakatle çalıştığını, müvekkilinin parça başı şeklinde çalıştığını, yaklaşık 5 yıldan beri her hangi bir şekilde birim fiyat üzerinde zam yapılmadan çalıştırılmaya devam ettirildiğini, parça başı çalışan kişilerin de iş kanununa tabi olduğunu, hizmet sözleşmesinin diğer hizmet sözleşmesinden bir farkının olmadığını, müvekkilinin birim fiyat üzerinden iyileştirme talep ettiğini ancak davalının müvekkiline kapıyı gösterdiğini, müvekkilinin haksız bir şekilde işten çıkartılarak mağdur edildiğini ileri sürerek, kıdem, ihbar tazminatları ile fazla mesai ücreti, ulusal bayram genel tatil ücreti, hafta tatili ücreti, yıllık izin ücreti alacaklarının davalıdan tahsilini ve bononun iadesini istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının 1997 yılında döşemeci olarak ve asgari ücret ile işe girdiğini ve aynı gün sigorta girişinin yapıldığını, 2007 yılında kendi isteği ile işten ayrıldığını, ardından sipariş olduğunda çağrılarak çalışması ve çalıştığı kadar ücret ödenmesi konusunda işverenle anlaştığını, son beş senedir bu şekilde çalıştığını, sonrasında ücret konusunda anlaşma sağlanamadığından davacının çağrıldığında gelmeyerek kendisi işi bıraktığını, davacının çağrıldığında çalışması nedeni ile haftalık 45 saati aşan çalışma süresinin olmadığını, resmi bayram ve hafta tatillerinde de çalışmadığını, davacının her ay yaptığı işe göre para aldığından standart bir ücretinin olmadığını, işten çıkarma baskısı ile teminat senedi alındığı iddiasının ise gerçeği yansıtmadığını ve zamanaşımı itirazında bulunduklarını savunarak, davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının iş sözleşmesinin haklı nedenle feshedildiğini gösterir bir delil davalı tarafça sunulmadığı ve ispat yükü yerine getirilmediğinden davacının iş sözleşmesinin kıdem ve ihbar tazminatı gerektirir şekilde haksız olarak feshedildiği gerekçesiyle, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında uyuşmazlık, işçinin kullandırılmayan izin sürelerine ait ücretlere hak kazanıp kazanmadığı noktasında toplanmaktadır.
4857 sayılı İş Kanununun 59. maddesinde, iş sözleşmesinin herhangi bir nedenle sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu noktada, sözleşmenin sona erme şeklinin ve haklı nedene dayanıp dayanmadığının önemi bulunmamaktadır.
Yıllık izinlerin kullandırıldığı noktasında ispat yükü işverene aittir. İşveren yıllık izinlerin kullandırıldığını imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile kanıtlamalıdır. Bu konuda ispat yükü üzerinde olan işveren, işçiye yemin teklif edebilir.
Somut uyuşmazlıkta, davacı işçi davalıya ait işyerinde 01.07.1997-14.09.2013 tarihleri arasında ücretsiz izinler düşüldüğünde 15 yıl, 7 ay, 5 gün çalışmıştır. Çalışmanın 1475 sayılı Yasa dönemine rastlayan ilk 5 yılı için yıllık 12 gün karşılığı 60 gün, sonraki yıllar için 4857 sayılı Yasanın 53. maddesi uyarınca 9 yıl için yıllık 20 gün karşılığı 180 gün ve son yıl için 26 gün olmak üzere toplam 266 gün yıllık ücretli izin hakkı bulunduğu anlaşılan davacının, yıllık ücretli izin süresinin 290 gün olduğunun kabulüyle alacağın hüküm altına alınması hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 20.01.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.