3. Ceza Dairesi Esas No: 2019/18184 Karar No: 2020/1813 Karar Tarihi: 03.02.2020
Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/18184 Esas 2020/1813 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Mahkeme, kasten yaralama suçundan sanık hakkında verilen mahkumiyet hükmünü inceledi. Mahkeme, haksız tahrik indirimi uygulanırken, asgari hadden daha az bir indirim yapıldığı gerekçesiyle kararı temyiz etti. Ancak Yargıtay Ceza Genel Kurulu ve Ceza Daireleri içtihatlarına göre ilk haksız hareketin kaynağı belirlenemediğinde sanık lehine haksız tahrik indirimi yapılması gerektiğinden karar onandı. Ayrıca, Anayasa Mahkemesi'nin bazı hükümleri iptal ettiği TCK'nin 53. maddesinde yer alan düzenlemelerin infaz aşamasında dikkate alınabileceği belirtildi. Kararda, sanık müdafiinin temyiz sebeplerinin yerinde görülmediği ve hükmün istem gibi onaylandığı belirtildi. Kanun maddeleri olarak, 5237 sayılı TCK'nin 29. ve 53. maddelerine atıfta bulunuldu.
3. Ceza Dairesi 2019/18184 E. , 2020/1813 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi SUÇ : Kasten yaralama HÜKÜM : Mahkumiyet
Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak; Gereği görüşülüp düşünüldü: Mahkemece, ilk haksız hareketin kimden geldiğinin belirlenemediğinden bahisle sanık lehine haksız tahrik indirimi yapıldığının belirtilmesi karşısında, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih ve 2002/4-238 Esas - 367 Karar sayılı kararı ve bu kararla uyumlu Ceza Dairelerinin yerleşmiş ve süreklilik gösteren içtihatlarında benimsendiği üzere, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığının şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediği hallerde, sanık lehine 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik indirimi uygulanırken, TCK"nin 3. maddesinde belirtilen orantılılık ilkesi gereğince asgari hadden (1/4) oranında indirim yapılması gerekirken; (1/3) oranında indirim yapılmak suretiyle sanık hakkında eksik ceza tayini aleyhe temyiz bulunmadığından, Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas-2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümler iptal edilmiş ise de, infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden, bu hususlar bozma nedeni yapılmamıştır. Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanık müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 03.02.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.