Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/7610 Esas 2019/3395 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/7610
Karar No: 2019/3395
Karar Tarihi: 20.02.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/7610 Esas 2019/3395 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanığın hakaret suçu nedeniyle verilen adli para cezasının temyiz isteminin reddedilmesine karar verdi. Ancak, sanığın kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyeti ile ilgili olarak, daha önce aldığı daha az cezanın tekerrüre esas alınması yerine, daha ağır suça dayanan mahkumiyetinin tekerrüre esas alınması gerektiği gerekçesiyle kararı bozdu. Sanık, daha önce aldığı 1 yıl 8 ay hapis cezası nedeniyle mükerrirlere özgü infaz rejimi uygulanacak ve infazından sonra denetimli serbestlik tedbiri uygulanacak. Kanun maddeleri: 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun'a eklenen geçici 2. madde, 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi, 5320 sayılı Kanun'un 8. maddesi, 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesi, 5275 sayılı Kanun'un 108/2. maddesi, 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi, 5237 sayılı TCK'nin 58. maddesi ve 204/1. maddesi.

3. Ceza Dairesi 2018/7610 E. , 2019/3395 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1)Sanık hakkında hakaret suçundan kurulan hüküm bakımından temyiz itirazlarının incelenmesinde,
Hükmolunan adli para cezalarının tür ve miktarı, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte bulunduğundan sanığın temyiz isteminin 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca isteme uygun olarak REDDİNE,
2)Sanık hakkında kasten yaralama suçundan kurulan hüküm bakımından temyiz itirazlarının incelenmesinde,
Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı kararı ile TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibareler iptal edilmiş ise de; bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yerinde görülmeyen diğer itirazların reddine,ancak
Sanık hakkında tekerrür hükümleri uygulanırken 5275 sayılı Kanun"un 108/2. maddesi dikkate alınarak, en ağır cezayı içeren mahkûmiyetin tekerrüre esas alınması gerektiği gözetilmeden, sanığın adli sicil kaydında yer alan ve daha az ceza içeren mahkûmiyetinin tekerrüre esas alınması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak sanığın tekerrüre esas daha ağır bir ilamı bulunduğu anlaşılmakla ve bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden 1412 sayılı CMUK"un 322. maddesi gereğince, sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nin 58. maddesi gereğince mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulamasına ilişkin paragrafının hükümden çıkartılarak yerine "Sanığın, tekerrüre esas mahkumiyetlerinden en ağır ceza hükmünü içeren Bursa 6. Asliye Ceza Mahkemesinin 2012/196 Esas, 2013/27 Karar sayılı ilamı ile 5237 sayılı TCK"nin 204/1. maddesinden verilen ve 21.03.2013 tarihinde kesinleşen 1 yıl 8 ay hapis cezasına ilişkin mahkumiyetinin tekerrüre esas alınmasına, sanık hakkında hükmolunan cezanın 5237 sayılı TCK"nin 58. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına ibaresinin eklenmesine, tekerrüre esas alınan ceza yönünden sanığın CMUK 326/son maddesi gereğince kazanılmış hakkının dikkate alınarak hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 20.02.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.