Kararı Veren
Yargıtay Dairesi : 9. Ceza Dairesi
Mahkemesi :Ağır Ceza
Sayısı : 401-346

Sanık ...’in insan ticareti suçundan TCK’nın 80/1, 62, 50 ve 53. maddeleri uyarınca 6 yıl 8 ay hapis ve 80 TL adli para cezasıyla; fuhuş suçundan ise aynı Kanun’un 227/2, 227/4, 62, 50. maddeleri gereğince 2 yıl 6 ay hapis ve 100 TL adli para cezasıyla cezalandırılmasına ve hak yoksunluğuna ilişkin Antalya 1. Ağır Ceza Mahkemesince verilen 03.05.2011 tarihli ve 203-353 sayılı hükümlerin, sanık müdafisi tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyanın gönderildiği Yargıtay 8. Ceza Dairesince verilen 16.07.2012 tarihli ve 24136-24677 sayılı görevsizlik kararı üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 9. Ceza Dairesince 17.05.2013 tarih ve 8743-7722 sayı ile;
" Sanıkların savunmalarının aksine insan ticareti ve fuhuş suçlarını işledikleri yönünde mağdurun iddialarını doğrulayacak nitelikte, mahkumiyetlerine yeterli her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil elde edilemediği gözetilmeden beraatleri yerine yazılı şekilde mahkûmiyetlerine karar verilmesi," isabetsizliğinden bozulmasına karar verilmiştir.
Antalya 1. Ağır Ceza Mahkemesince 28.10.2013 tarih ve 401-346 sayı ile bozma kararına direnilerek bu kez sanığın kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan TCK’nın 109/2, 109/3-b, 109/5, 62, 53 ve 63. maddeleri uyarınca 6 yıl 8 ay hapis ve 80 TL adli para cezasıyla; fuhuş suçundan ise aynı Kanun’un 227/2, 227/4, 62, 50. maddeleri gereğince 2 yıl 6 ay hapis ve 100 TL adli para cezasıyla cezalandırılmasına, hak yoksunluğuna ve mahsuba karar verilmiştir.
Direnme kararına konu bu hükümlerin de sanık müdafisi tarafından temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 03.03.2016 tarihli ve 57839 sayılı "Bozma" istekli tebliğnamesiyle dosyanın gönderildiği Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14.12.2016 tarihli ve 336-1697 sayılı yazısı ile 6763 sayılı Kanun"un 36. maddesiyle değişik CMK"nın 307. maddesi uyarınca inceleme yapılmak amacıyla dosya kendisine gelen Yargıtay 9. Ceza Dairesinin 01.03.2017 tarihli ve 3-415 sayılı ve Yargıtay 14. Ceza Dairesinin 05.04.2017 tarihli ve 1844-1863 sayılı karışılıklı görevsizlik kararları üzerine görev uyuşmazlığını çözümleyen Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunca 13.07.2017 tarihli ve 150-170 sayılı kararıyla dosyanın intikal ettiği Yargıtay 9. Ceza Dairesince 26.09.2017 tarih ve 2725-8763 sayı ile direnme kararının yerinde görülmemesi üzerine Yargıtay Birinci Başkanlığına gelen dosya, Ceza Genel Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA GENEL KURULU KARARI
Direnmenin kapsamına göre inceleme sanık ... hakkındaki mahkûmiyet hükümleriyle sınırlı olarak yapılmıştır.
Özel Daire ile Yerel Mahkeme arasında oluşan ve Ceza Genel Kurulunca çözümlenmesi gereken uyuşmazlık; sanığa atılı kişiyi hürriyetinden yoksun kılma ve fuhuş suçlarının sabit olup olmadığının belirlenmesine ilişkin ise de Yargıtay İç Yönetmeliği’nin 27. maddesi uyarınca öncelikle Yerel Mahkeme kararının "yeni hüküm" niteliğinde olup olmadığının değerlendirilmesi gerekmektedir.
Ceza Genel Kurulunun süreklilik kazanmış uygulamalarına göre şeklen direnme kararı verilmiş olsa dahi;
a) Bozma kararı doğrultusunda işlem yapmak,
b) Bozma kararında tartışılması gerektiği belirtilen hususları tartışmak,
c) Bozma sonrası yapılan araştırma, inceleme ya da toplanan yeni delillere dayanmak,
d) Önceki kararda yer almayan ve daire denetiminden geçmemiş olan yeni ve değişik gerekçe ile hüküm kurmak,
Suretiyle verilen hüküm, direnme kararı olmayıp yeni bir hükümdür. Bu nitelikteki bir hükmün temyiz edilmesi hâlinde ise incelemenin Yargıtayın ilgili dairesi tarafından yapılması gerekmektedir.
İncelenen dosya kapsamından;
Sanığın insan ticareti suçundan TCK’nın 80/1, 62, 50 ve 53. maddeleri uyarınca 6 yıl 8 ay hapis ve 80 TL adli para cezasıyla; fuhuş suçundan ise aynı Kanun’un 227/2, 227/4, 62, 50. maddeleri gereğince 2 yıl 6 ay hapis ve 100 TL adli para cezasıyla cezalandırılmasına ilişkin Antalya 1. Ağır Ceza Mahkemesince kurulan 03.05.2011 tarihli ve 203-353 sayılı hükümlerin Özel Dairece bozulmasından sonra yapılan yargılamada; Yerel Mahkemece fuhuş suçu bakımından bozma ilâmına direnilerek sanığın bu suçtan TCK’nın 227/2, 227/4, 62, 50. maddeleri uyarınca 2 yıl 6 ay hapis ve 100 TL adli para cezasıyla cezalandırılmasına; insan ticareti suçundan kurulan hüküm açısından ise "Sanık ... hakkında mahkememizce insan ticareti suçundan mahkûmiyetine dair karar tesis edilmiş ise de, Yüksek Yargıtay 9. Ceza Dairesi sanığın mevcut suçtan beraatine karar verilmesi yönünden mahkememiz kararının bozulmasına karar vermiş, sanığın mağdurenin cinsel amaçlı olarak özgürlüğünü kısıtladığı tüm dosya kapsamından anlaşılmış olmakla birlikte 02.07.2005 tarihinde TCK"nın 80. maddesinde eylemin maddi unsuru olarak gösterilen fuhuş için zorla alıkonulmanın mevcut eylem içerisinde yer almadığı, 06.12.2006 tarihli ve 5560 sayılı Kanun"un 3. maddesi ile mevcut maddeye ‘fuhuş yaptırmak’ ibaresi konulmuş olup, mahkememizce tesis edilen insan ticareti suçundan verilen mahkûmiyet kararının bozulmasına ilişkin karara karşı direnme kararı verilmemiş ise de, sanığın eyleminin zorla fuhuş amaçlı alıkoyma suçunu oluşturacağı, mevcut eylemin TCK"nın 109/2-3-5. maddeleri uyarınca cezalandırılması gerektiği sonucuna varılarak yeniden karar verilmesi sonucuna varılmış ve sanık hakkında aşağıdaki karar tesis edilmiştir." açıklamalarına yer verilerek sanığın ilk hükümde bulunmayan kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan TCK’nın 109/2, 109/3-b, 109/5, 62, 53 ve 63. maddeleri uyarınca 5 yıl hapis cezasıyla cezalandırılmasına ve hak yoksunluğuna karar verildiği, böylelikle önceki hükümde yer almayan yeni ve değişik bir gerekçe oluşturulduğu ve sanık hakkında önceki cezadan farklı bir cezaya hükmedildiği,
Anlaşılmıştır.
Bu açıklamalar ışığında ön soruna ilişkin olarak yapılan değerlendirmede;
Bozma sonrası yapılan incelemeye dayanılarak yeni gerekçe ve sanığa atılı suçun vasfının değiştirilmesi suretiyle kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kurulan hüküm direnme kararı niteliğinde değildir. Önceki hükümde yer almayan bu hususlar Özel Dairece denetlenmemiş olduğundan, Özel Dairece denetlenmeyen bir konunun ilk kez ve doğrudan Ceza Genel Kurulunca değerlendirilmesine kanunen imkân bulunmamaktadır.
Bu itibarla, Yerel Mahkemece verilen karar, direnme kararı niteliğinde olmayıp “yeni hüküm” niteliğinde olduğundan, Özel Daire denetiminden geçmemiş bulunan yeni hükmün doğrudan ve ilk kez Ceza Genel Kurulu tarafından ele alınması mümkün olmadığından, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçu ile bu suçla arasında bağlantı bulunan fuhuş suçundan kurulan hükümlerin incelenmek üzere Özel Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
Antalya 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 28.10.2013 tarihli ve 401-346 sayılı kararı yeni hüküm niteliğinde olduğundan, dosyanın temyiz incelemesi için Yargıtay 9. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİ EDİLMESİNE, 16.03.2021 tarihinde yapılan müzakerede oy birliğiyle karar verildi.