Hırsızlık - mala zarar vermek - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2012/24596 Esas 2013/11431 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar vermek
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
I)Sanık ..."nun temyiz talebi bakımından yapılan incelemede;
5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi yollaması ile 1412 sayılı CMUK"un 310/1. maddesinde öngörülen bir haftalık süre geçtikten sonra hükmü temyiz ettiği anlaşılan sanık ..."nun temyiz isteminin tebliğnameye uygun olarak REDDİNE;
II)Sanık ..."e yüklenen hırsızlık ve mala zarar verme suçları bakımından yapılan incelemede;
Yokluğunda verilen kararın adresinde Tebligat Kanunu"nun 35. maddesine göre tebliğ edildiği 03/03/2010 tarihinde İzmir Kapalı Ceza İnfaz Kurumu"nda başka bir suçtan tutuklu olarak bulunduğu anlaşılan sanık ..."in öğrenme üzerine ileri sürdüğü temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
5237 sayılı TCK"nın 58/6. maddesi uygulamasında hapis cezasının yanında adli para cezasının da tekerrüre esas alınmaması, karşı temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçların sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1)Denetim süresini belirleme ve gerektiğinde uzatma görevinin, hükmü veren mahkemeye değil, hükümlünün infaz aşamasındaki davranışlarını da değerlendirerek koşullu salıverme ile ilgili kararı verecek mahkemeye ait olduğu; buna göre, hüküm kurulurken mükerrir olan sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 58/7. maddesi uyarınca “mükerrirlere özgü infaz rejiminin ve cezanın infazından sonra da denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına” karar verilmesiyle yetinilmesi gerekirken, infazı kısıtlar şekilde denetimli serbestlik tedbirinin süresinin de belirlenmesi;
2)Kasten işlenen suçlardan hapis cezasına mahkumiyetin yasal sonucu olan ve 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin 1. fıkrasında öngörülen belirli hakları kullanmaktan yoksun bırakılma tedbirlerinin seçimlik olmadığı gözetilmeden, 5237 sayılı TCK’nın 53/1. maddesinin e bendindeki hak yoksunluğuna hükmedilmemesi;
Bozmayı gerektirmiş, sanık ..."in temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye kısmen uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK"un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, her bir suça ilişkin hüküm fıkralarından ‘‘TCK’nın 53/1. maddesinin uygulanmasına’’ ve “ 1 yıl süre ile “ şeklindeki bölümlerin çıkarılarak, yerine ‘‘53/1. maddesinde belirtilen ve 53/3. maddesindeki kendi alt soyları üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri dışındaki haklardan sanığın mahkum olduğu hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar; 53/3. maddesi gözetilerek 53/1-c maddesi uyarınca kendi alt soyları üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise koşullu salıverilme tarihine kadar yoksun bırakılmasına’’ tümcesinin eklenmesi suretiyle, eleştiri dışında diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 18/04/2013 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.