Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2018/11650 Esas 2019/4081 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/11650
Karar No: 2019/4081
Karar Tarihi: 18.03.2019

Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2018/11650 Esas 2019/4081 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesinde görülen bir hırsızlık davası sonucunda mahkumiyet kararı verilmiştir. Ancak, zorunlu savunmanın ücretinin sanıktan alınmasına hükmedilmesi, kanunlara aykırı olduğu gerekçesiyle bozmayı gerektirmiştir. Sanık ve müdafiinin temyiz itirazları yerinde görülerek karar bozulmuş, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmemiştir. Sonuç olarak, hüküm yargılama giderleriyle ilgili kısmındaki zorunlu savunmanın ücreti sanıktan tahsil edilmesi hükmü çıkarılarak düzeltilmiş ve onanmıştır.
5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi - Hak Yoksunluğuna Mahkumiyet
5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 150, 234 ve 239. maddeleri
5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi - Ceza Muhakemesi Kanunu Gereğince Müdafi ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmelik'in 8. maddesi

13. Ceza Dairesi 2018/11650 E. , 2019/4081 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve mahkemenin takdirine göre, suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve Yasaya aykırılık bulunmadığından, diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
T.C. Anayasası"nın 90. maddesinin son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin 6/3-c maddesi ışığında, 5271 sayılı CMK"nın 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Yasanın 13. maddesine dayanılarak hazırlanan, Ceza Muhakemesi Kanunu Gereğince Müdafi ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8. maddesi gereğince, baro tarafından görevlendirilen zorunlu savunmanının ücretinin sanıklardan alınmasına hükmedilemeyeceği, bu ücretlerin Adalet Bakanlığı bütçesinde bu amaçla ayrılan ödenekten karşılanacağı gözetilmeden, yazılı şekilde zorunlu savunman ücretinin sanıktan alınmasına hükmedilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... ve müdafiinin temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden 5320 Sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hükmün yargılama giderleri ile ilgili fıkrasından “Sanık ... için atanan müdafii ücreti 540.00 TL ‘nin sanıktan tahsiline” yazılı kısmının çıkartılması suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 18.03.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.