MAHKEMESİ : Asliye Hukuk Mahkemesi
Taraflar arasındaki davanın yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı Tedaş Genel Müdürlüğü vekili tarafından istenilmekle, dosya incelendi gereği düşünüldü:

K A R A R
Davacı Orman Yönetimi, 21.07.2011 tarihli dava dilekçesiyle; ... Köyü 121 ada 140 parsel sayılı taşınmazın, kısmen kesinleşen orman kadastro sınırı içinde kaldığını ve halen eylemli orman olduğunu iddia ederek, davalılar adına olan tapu kaydının iptali ve orman niteliği ile Hazine adına tescili, davalıların el atmasının önlenmesi istemiyle dava açmıştır.
Mahkemece, davacının davasının kabulü ile davalı adına tapuya kayıtlı ... İli, Merkez İlçe, ... Köyü, ... mevkii, 9920,97 m2 miktarlı, 121 ada 140 kök parselden ifrazen ayrılan 2457,95 m2"lik 121 ada 181 parsel ile 7463,02 m2"lik 121 ada 182 nolu parselin tamamının tapu kaydının iptali ile orman vasfıyla Hazine adına tapuya tesciline, tapu kaydı üzerinde bulunan tüm şerhlerin terkinine, davalının dava konusu olan parsellere müdahalesinin men"ine karar verilmiş, hüküm davalı Tedaş Genel Müdürlüğü vekili tarafından dava konusu 121 ada 182 parsel sayılı taşınmaza yönelik olarak temyiz edilmiştir.
Dava dilekçesindeki açıklamaya göre dava, kesinleşen orman kadastro sınırları içinde kalan taşınmazın tapu kaydının iptali ve tescil, elatmanın önlenmesi ve beyanlar hanesindeki şerhlerin silinmesi istemlerine ilişkindir.
Çekişmeli taşınmazın bulunduğu yörede 1946 yılında 3116 sayılı Kanun hükümlerine göre yapılıp kesinleşen orman kadastrosu, 1950 yılında 5653 sayılı Kanun hükümlerine göre yapılan makiye ayırma, 1958 yılında genel arazi kadastrosu, 21.11.1991 tarihinde ilânı yapılıp kesinleşen aplikasyon ve 3302 sayılı Kanunun 2/B madde uygulaması vardır.
Mahkeme hükmü davalı"ya 14/04/2014 tarihinde tebliğ edilmiş, temyiz dilekçesi ise, 6100 sayılı Kanunun geçici 3. maddesi atfıyla H.U.M.K.’nun 432. maddesinde öngörülen 15 günlük yasal süre geçirildikten sonra davalı tarafından 02/05/2014 tarihinde verilmiştir. Süresinden sonra yapılan temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün ve 3/4 sayılı İnançları Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtayca da bu yolda karar verilebileceğinden, süresinden sonra yapılan temyiz isteminin reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle; davalının temyiz dilekçesinin süre yönünden REDDİNE, temyiz harcının istek halinde iadesine 04/12/2014 günü oy birliği ile karar verildi.