Yargıtay - 4389 sayılı kanuna muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2016/5480 Esas 2016/10033 Karar Sayılı İlamı

7. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/5480
Karar No: 2016/10033

4389 sayılı kanuna muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2016/5480 Esas 2016/10033 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, suçlu olarak kabul ettiği kişinin 4389 sayılı kanuna muhalefet ettiği gerekçesiyle hüküm giymesi gerektiğine karar verdi. Hükümlülük cezasını yanı sıra, banka zararlarının ödettirilmesine de karar verildi. Ancak, hüküm 5271 sayılı CMK'nın 232/6 maddesine aykırı olarak kazanılmış haklar için uygun yasa maddelerinin belirtilmemesi nedeniyle temyiz edildi. Anayasa Mahkemesi'nin 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı iptal kararı da dikkate alınarak, 5237 sayılı TCK'nın 53/1-2-3 maddelerinin uygulanmasına karar verildi. İlgili maddeler gereğince, sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet hakları veya kayyımlık hizmetlerinden dolayı koşullu salıverilmesine karar verildi. Ancak, altsoyu dışındaki hak ve yetkilerden ceza infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına karar verildi. Hüküm, TCK'nın 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkarılması, kazanılmış hakların korunmasına ilişkin yasa maddesinin belirtilmesi ve diğer kısımların aynen bırakılması suretiyle onandı. Kanun maddeleri: 4389 sayılı kanun, 5271 sayılı CMK'nın 232/6 maddesi, Anayasa Mahkemesi'nin 08.

7. Ceza Dairesi 2016/5480 E. , 2016/10033 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : 4389 sayılı kanuna muhalefet
HÜKÜM : Hükümlülük, Banka zararının ödettirilmesine,

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
24.11.2015 günlü 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile 5237 sayılı TCK"nın 53.maddesinin bazı bölümlerinin iptal edilmesi nedeniyle anılan maddenin yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması, 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca, aynı maddenin 1. fıkrasının (c) bendinde yazılı sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet hakları ile vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverilmesine, altsoyu dışında kalanlarla ilgili bu hak ve yetkilerden ise cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde hüküm tesisi,
5271 sayılı CMK"nın 232/6 maddesine aykırı olarak cezada kazanılmış hakkın uygulanmasına ilişkin yasa maddeleri gösterilmeksizin yazılı şekilde hüküm tesisi,
Yasaya aykırı, sanık müdafıinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden ve bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa"nın 8/1 maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nın 322. maddesi uyarınca, hükümden TCK"nın 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkarılması, yerine “24/11/2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan Anayasa Mahkemesi"nin 08/10/2015 tarih ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararındaki iptal edilen hususlar gözetilerek 5237 sayılı TCK’nın 53/1-2-3 madde fıkralarının tatbikine,” ifadesinin eklenmesi, yine hükmün kazanılmış hakkın korunmasına ilişkin bölümüne "CMUK’nun 326/son maddesi uyarınca" ibaresinin eklenmesi ve sair kısımların aynen bırakılması suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 3.614,35 TL nispi temyiz onama harcının sanıktan alınmasına, 26/10/2016 günü oybirliğiyle karar verildi.