Danıştay 6. Daire 1998/4388 Esas 1999/4681 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
ALTINCI DAİRE
Esas No: 1998/4388
Karar No: 1999/4681

Temyiz İsteminde Bulunan:... Valiliği
Karşı Taraf : … Kurumu Genel Müdürlüğü
Vekili :Av....
İstemin Özeti :... İdare Mahkemesinin ... günlü, E:..., K:... sayılı kararının usul ve yasaya aykırı olduğu öne sürülerek bozulması istenilmektedir.
Savunmanın Özeti:Temyiz edilen kararda bozma nedenlerinden hiçbiri bulunmadığından usul ve kanuna uygun olan kararın onanması gerektiği savunulmaktadır.
Tetkik Hakimi ...'nun Düşüncesi : Çevre kirliliğine sebep olduğu belirlenen davacı kuruma para cezası verilmesine ilişkin işlemde mevzuata aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle temyize konu mahkeme kararının bozulmasının uygun olacağı düşünülmektedir.
Savcı ...'in Düşüncesi : Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49.maddesinin 1.fıkrasında belirtilen nedenlerden hiçbirisine uymayıp idare mahkemesince verilen kararın dayandığı hukuki ve yasal nedenler karşısında anılan kararın bozulmasını gerektirir nitelikte görülmemektedir.
Açıklanan nedenlerle temyiz isteminin reddiyle idare mahkemesi kararının onanmasının uygun olacağı düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Altıncı Dairesince Tetkik Hakiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra işin gereği görüşüldü:
Dava, 2872 sayılı Çevre Kanununun 8/1 ve 20.maddeleri uyarınca para cezası verilmesine ilişkin 9.2.1998 günlü, 16 sayılı işlemin iptali istemiyle açılmış; İdare Mahkemesince, 25.1.1998 tarihinde il çevre müdürlüğünce yapılan denetimde davacı kurumun bacasından çevreyi kirletecek nitelikte duman çıktığı ve brülörün arızalı olduğunun saptandığı, 2872 sayılı Yasanın 15.maddesi uyarınca davacı kurumun yükümlülüklerini yerine getirmesi için yeteri kadar süre verilmeksizin ve usulüne uygun biçimde tutanak tutulmaksızın tesis edilen dava konusu işlemde mevzuata uyarlık bulunmadığı gerekçesiyle iptaline karar verilmiş; bu karar davalı idare tarafından temyiz edilmiştir.
2872 sayılı Çevre Kanununun 8.maddesinde; Her türlü atık ve artığı çevreye zarar erecek şekilde ilgili yönetmeliklerde belirlenen standartlara ve yöntemlere aykırı olarak doğrudan ve dolaylı biçimde alıcı ortama vermek, depolamak, taşımak uzaklaştırmak ve benzeri faaliyetlerde bulunmak yasaktır" hükmü yer almıştır.
Aynı Yasanın 15.maddesinde ise, bu kanunda yazılı yasaklara aykırı hareket eden veya kanunla belirtilen yükümlülükleri yerine getirmeyen kurum, kuruluş ve işletmelere mahallin en büyük mülki amiri, bu yasaklara aykırı faaliyeti düzeltmek ve kanunla belirtilen yükümlülükleri yerine getirmek üzere esasları Yönetmelikte belirlenen yeteri kadar bir süre verileceği, bu süre içinde yasaklara aykırı hareket eden ve yükümlülüğü yerine getirmemekten dolayı ayrıca ceza verilmeyeceği kurala bağlanmıştır.
Dosyanın ve temyiz dilekçesinin incelenmesinden, Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanlığının 1994/1 nolu genelgesiyle 1.derece hava kirliliği olan şehirler arasında bulunan ...'da … Kurumu Hastanesinin kalorifer bacasından çıkan dumanın oluşturduğu kirliliğin 8.11.1994 tarihine kadar giderilmesi, il çevre müdürlüğüne bu konuda bilgi verilmesi gerektiği, aksi takdirde hava kirliliğine sebebiyet verilmesi nedeniyle 2872 sayılı Yasanın 8.maddesinin ihlalinin ikinci kez tespiti halinde para cezası verileceğinin 4.11.1994 günlü yazıyla İl Çevre Müdürlüğünce davacı kuruma bildirildiği, 25.1.1998 günlü tutanakla ise 4.11.1994 günlü yazıya rağmen önlem alınmadığı, kalorifer bacasından aşırı derecede kirli duman çıktığı, kalorifer kazanının arızalı olduğu belirlenerek para cezası verilmesine ilişkin dava konusu işlemin tesis edildiği anlaşılmaktadır.
Bu durumda gerekli önlemleri almayarak ve hava ve çevre kirliliğine neden olduğu tespit edilen davacı kuruma 2872 sayılı Yasa uyarınca para cezası verilmesine ilişkin işlemde hukuka aykırılık bulunmadığı sonucuna varılmıştır.
Açıklanan nedenlerle, ... İdare Mahkemesinin ... günlü, E:..., K:... sayılı kararının BOZULMASINA, dosyanın adı geçen mahkemeye gönderilmesine 12.10.1999 gününde oybirliğiyle karar verildi.