Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2016/11082 Esas 2018/959 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Davacı, davalı işverene ait işyerinde kısmi zamanlı geçen çalışmalarının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin reddine karar vermiştir.
Hükmün davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okundu, işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar verildi.

K A R A R
Dosyadaki yazılara toplanan delillere hükmün dayandığı kanuni gerektirici nedenlere göre davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
Dava, davacının 01.10.2002-20.09.2009 tarihleri arasında davalı işyerinde antrenör olarak kısmi zamanlı geçen çalışmalarının tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, davacının 01.10.2002 - 08.11.2005 tarihleri arasındaki çalışma tespit talebinin hak düşürücü süre sebebiyle reddine, 01.12.2005-30.09.2009 tarihleri arasındaki taleplerinin ise davacının bu sürelerde isteğe bağlı sigortalılığının bulunması nedeniyle hukuki menfaatinin bulunmadığı gerekçesi ile reddine karar verilmiştir.
Davanın yasal dayanağını oluşturan 506 sayılı Yasa"nın 79/10. ve 5510 sayılı Yasa"nın 86/9. maddeleri bu tip hizmet tespiti davaları için özel bir ispat yöntemi öngörmemiş ise de, davanın niteliği kamu düzenini ilgilendirdiği ve bu nedenle özel bir duyarlılık ve özenle yürütülmesi gerektiği Yargıtay"ın ve giderek Dairemizin yerleşmiş içtihadı gereğidir.
Somut olayda; nizalı dönemde davacı adına 09.11.2005-21.11.2005 tarihleri arasında dava dışı farklı bir işyerinden adına hizmet bildirimi yapılmış olması nedeniyle bu sürelerden önceki talebin hak düşürücü süreye uğraması nedeniyle reddine karar verilmesi doğru ise de; dosya içindeki tanık beyanlarında da sabit olduğu üzere davacının haftanın belirli günleri belirli saatlerde antrönörlük yaptığı ve davalı işyeri bünyesinde kısmi zamanlı hizmet akdine dayalı olarak çalıştığı sabit olup, davacı adına isteğe bağlı prim ödemesi bulunması nedeniyle yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olmuştur.
Yapılacak iş, isteğe bağlı sigorta primi ödenmesinin davacının hizmet akdine dayalı olarak çalışmasına ve çalışmanın tespitine engel olmayacağı gözetilerek, davacının 01.12.2005-30.09.2009 tarihleri arasında bir günde kaç saat çalıştığı, giderek haftalık ve aylık çalışma süreleri belirlenerek, 4857 sayılı İş Kanunu’nun 63. maddesi gereğince 7.5 saat çalışma bir günlük çalışma hesabı ile kaç işgücüne karşılık olduğu hususu tespit edilerek çıkacak sonuca göre bir karar vermekten ibarettir.
O halde, davacının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine , 08.02.2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.