MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili özetle; davacının davalı işyerinde 1.7.2005-31.5.20013 tarihleri arasında mekanik teknisyeni olarak çalıştığını, işyerinde yılda 16 maaş uygulamasının olduğunu, yılda bir kez ocak ayı maaşı kadar prim uygulamasının olduğunu, yol ve yemek masraflarının karşılandığını, haftanın 6 gününde çalışıldığını, işyerinde mesainin 08:00-18:00 saatleri arasında olduğunu, haftalık 45 saati aşan fazla çalışma yapıldığını, fazla mesai ücretlerinin ödenmediğini, yemek molası vermeksizin çalıştırıldığını, genel tatil günlerinde çalıştığını ve karşılığının ödenmediğini iddia ederek; fazla çalışma ücreti, genel tatil ücreti ve hafta tatili ücreti alacaklarının faizi ile birlikte davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili özetle; zamanaşımı definde bulunduklarını, davacının kendi isteği ile işten ayrıldığını ve tüm haklarını aldığını, 31.5.2013 tarihli ibraname ile tüm haklarının ödendiğini, davacının 2009 yılında 18 saat, 2010 yılında 47 saat, 2011 yılında 16 saat, 2012 yılında 9 saat, 2013 yılında 21 saat fazla mesai yaptığını ve karşılığının ödendiğini, denkleştirme uygulandığını, fazla mesai ücretinin maktu ücretine dahil olduğunu savunarak, davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak; davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Fazla çalışma ücretlerinin hesabı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
İmzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yaptığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin fazla çalışma alacağının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazi kaydının bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille yapılabilir. Bordroların imzalı ve ihtirazi kayıtsız olması durumunda, işçinin bordroda belirtilenden daha fazla çalışmayı yazılı belge ile kanıtlaması gerekir.
İşçinin imzasını içermeyen bordrolarda fazla çalışma tahakkuku yer aldığında ve tahakkukta yer alan miktarların karşılığı banka hesabına ödendiğinde, tahakkuku aşan fazla çalışmalar her türlü delille ispatlanabilir. Tahakkuku aşan fazla çalışma hesaplandığında, bordrolarda yer alan fazla çalışma ödeme tutarları mahsup edilmelidir.
Somut uyuşmazlıkta; dosyada mübrez imzasız ücret bordrolarının bazılarında fazla mesai ücreti tahakkuk ettirilmiştir. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda, fazla mesai ücreti hesaplanırken bu tahakkukların gözetilmediği (mahsup edilmediği) anlaşılmaktadır. Yukarıdaki ilke kararı doğrultusunda, imzasız ücret bordrolarındaki fazla mesai tahakkuklarının toplamının hesaplanan fazla mesai ücretinden mahsubu gerektiğinin düşünülmemesi hatalıdır.
3-Hüküm altına alınan alacağın net mi yoksa brüt mü olduğunun hükümde belirtilmemesinin HMK’nun 297/2. maddesine aykırı olduğunun ve infazda tereddüde yol açacağının gözetilmemesi de isabetsizdir.
F)Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 16.01.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.