14. Ceza Dairesi Esas No: 2016/9952 Karar No: 2020/5772 Karar Tarihi: 10.12.2020
Çocuğun cinsel istismarı mağdurlar ile "ya yönelik - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2016/9952 Esas 2020/5772 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen kararın konusu, sanığın çocuğun cinsel istismarı suçuna karışmasıydı. İlk derece mahkemesi, sanığı suçlu bulup mahkum etmiştir. Ancak, TCK'nın 6545 sayılı Kanunla değişen 103/1. maddesi sonrası ceza üst sınırının değişmesi gözetilerek, davaya daha uygun olan Ağır Ceza Mahkemesinin görevi olduğu sonucuna varılması gerektiği açıklanmıştır. Bu nedenle, görevsizlik kararı verilmesi gerektiği belirtilmiştir. Sanık müdafisinin temyiz itirazları kabul edilerek, hükümlerin bozulması kararlaştırılmıştır. Kanun maddeleri olarak, 5237 sayılı TCK'nın 103/1. maddesi ve 6545 sayılı Kanun anılan maddede yapılan değişikliği öngörmektedir. 5235 sayılı Kanunun 12 ve 5271 sayılı CMK'nın 4. maddeleri gereği görevsizlik kararı verilmesinin zorunlu olduğu açıklanmıştır.
14. Ceza Dairesi 2016/9952 E. , 2020/5772 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi SUÇ : Çocuğun cinsel istismarı (mağdurlar ... ile ..."ya yönelik) HÜKÜM : Mahkumiyet (mağdure sayısınca)
İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü: Sanığın üzerine atılı çocuğun cinsel istismarı suçunu düzenleyen 5237 sayılı TCK"nın 103/1. maddesinde hükümden sonra 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren ve cinsel dokunulmazlığa karşı suçlarda değişiklik yapan 6545 sayılı Kanunla yapılan değişiklik sonrası öngörülen cezanın üst sınırı itibarıyla davaya bakma, delilleri değerlendirme ve suç vasfının tayini ile buna göre lehe kanunu belirleme görevinin üst dereceli Ağır Ceza Mahkemesine ait olduğu gözetilerek 5235 sayılı Kanunun 12 ve 5271 sayılı CMK"nın 4. maddeleri gereğince görevsizlik kararı verilmesinde zorunluluk bulunması, Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafisinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, esası incelenmeyen hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 10.12.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.